Ansk en Houk: eksistentiële Eangst en eroatyske langst.

IV Van Hichtum en de Sinzuer (ein): Rigel 172 – 238.

Ansk
No goed ik wit net mear, stin der sels mar op om,
En witsto better rie, dan mocht ik dat wol lije,
Mar bern, ik bin benaud, do silst gjin better krije,
In al te waanwiis hin leit har aai yn ´e ûnderwâl,
Tink derom, en skyt dysels net wei.

Houk
Ik leau, jo binne mâl.
Wa wol mei minder ta, wat soe ik dêrmei bedije?

Ansk
Ja mar, ik bin benaud, do silst mei nimmen frije
Asto sa keken bist; miensto dat der in greve
Noch om dy komme sil?

‘Wouter en Tjalle’ en ‘Ank en Houk’ ha beide as ûnderdiel dat de de iene haadpersoan de oar fertelt fan in brulloft. ‘Wouter en Tjalle’, ek de helte koarter, hat in simpeler struktuer as ‘Ansk en Houk’. Yn ‘Ansk en Houk’ is de beskriuwing fan in brulloft net allinnich noflik op himsels mar hat ek in dramatyske funskje yn it stik. It wurdt brûkt as kontrapunt om dramatyske krêft te jaan oan Ansk har langst nei in man en oan har angst om allinnich te bliuwen. Yn ‘Wouter en Tjalle’ is dat net sa. Wouter wol net út bêd komme, en dat blykt te wêzen omdat er nei in brulloft west hat.… Lês fierder

‘Wouter en Tjalle’ en ‘Ank en Houk’ ha beide as ûnderdiel dat de de iene haadpersoan de oar fertelt fan in brulloft. ‘Wouter en Tjalle’, ek de helte koarter, hat in simpeler struktuer as ‘Ansk en Houk’. Yn ‘Ansk en Houk’ is de beskriuwing fan in brulloft net allinnich noflik op himsels mar hat ek in dramatyske funskje yn it stik. It wurdt brûkt as kontrapunt om dramatyske krêft te jaan oan Ansk har langst nei in man en oan har angst om allinnich te bliuwen. Yn ‘Wouter en Tjalle’ is dat net sa. Wouter wol net út bêd komme, en dat blykt te wêzen omdat er nei in brulloft west hat.… Lês fierder