Ate Grypstra

Maitsen

logo.ensafh

– In tsjuster teltsje –

Nacht. De stêd is útstoarn. De wyn en de storein hawwe stilswijend in ferbûn sletten om de minsken yn har hûzen finzen te hâlden. Der bliuwt foar de ynwenners fan Ljouwert net folle oars oer as mar betiid it sêfte nêst op te sykjen, dêr’t it rûzige twatal har pleagjen bliuwt mei ûnrêstige dreamen.

Jurjen Slauerhof weaget him op dit lette tiidstip noch al efkes op strjitte. Hy moat wol. De hûn moat perfoarst noch útlitten wurde. Altyd om kertier foar tolven. Altyd.
Fêste patroanen binne ommers goed. Dy trochbrekke jo net samar even. Net om’t jo eigentlik deawurch binne.… Lês fierder

Ate Grypstra

Sûdohaikû I

logo.ensafh

wylst it andante fan de njoggen
entweintichste fan mozart my troch
de holle sjongt sjoch ik fierderop
in ein op in oare ein klimmen
en de leafde bedriuwen wylst er
har rûch ûnder wetter triuwt har heal
fersûpt en dêrnei rêstich fuortswimt
ik ferivigje fernuvering
op it deksel fan in Klikobak… Lês fierder

Ate Grypstra

The suppleness of sadness

logo.ensafh

in a world of sheer joy
I met her, smiling,
and she said: what love has been
listen to it in the trees
and I nodded and for a long time we strolled
in the silent garden.

the world was sheer waves
and I sank into her as a corpse
downwards the water closed
over my head and for a moment
I felt a fish brushing past me
in the silent sea.

bye I said to her bye will
I meet you again one day, smiling
but the wind blew away
her face into the water
and I nodded and became invisible
in the silent life.… Lês fierder

Ate Grypstra

Ferskrêft

logo.ensafh

Ik lies it Liet fan Berga
En fearboat farde fuort
Oer weagen fan myn tinzen
Sa’n fers is mar raar guod

It kriten fan ’e kobben
Wjerlûde yn myn kop
Ik rûkt’ it sâlte wetter
Krych sin oan pikelsop

At ik no winterwaar skriuw
Krij’ jo dan krekt as my
Wer sin oan poeiermolke
Mei slachrjemme derby?… Lês fierder