De koartens

‘Wêrom bisto sa koart? hâldsto, as earder, dan
No net mear fan it liet? Do fûnst, as feintsje, dochs,
Yn de dagen fan hope
Asto songste, de ein wol nea!’

As myn lok is myn liet. – Wolsto yn ’t jûnich read
Bliid dy baaie? Ferdwûn is ’t, en de ierde kâld,
En de fûgel fan nachts tiid
Is in lêst foar de eagen dy.

Oersetting: Piter Boersma

Die Kürze

‘Warum bist du so kurz? liebst du, wie vormals, denn
Nun nicht mehr den Gesang? fandst du, als Jüngling, doch
In den Tagen der Hoffnung,
Wenn du sangest, das Ende nie!«… Lês fierder

De Gangesiggen hearden it, Willegods
Triomf, doe’t alles ynnimmend Bacchus kaam
De Induskant út wei, mei hill’ge
Wyn út ’e sliep de folken puonnend.

O puon, jim dichters! puon út ’e slomme ek,
Dy’t no noch sliepe, jou ús de wetten, jou
Us libben, win, heroën! jim dochs
Ha it feroveringsrjocht, as Bacchus.

Oersetting: Piter Boersma

An unsre groszen Dichter

Des Ganges Ufer hörten des Freudengotts
Triumph, als allerobernd vom Indus her
Der junge Bacchus kam, mit heil’gem
Weine vom Schlafe die Völker weckend.

O weckt, ihr Dichter! Weckt sie vom Schlummer auch,
Die jetzt noch schlafen, gebt die Gesetze, gebt
Uns Leben, siegt, Heroen!… Lês fierder

De ikebeammen

Ut de hôven kom ik ta jim, soannen fan ’e bergen!
Ut de hôven, dêr libbet de natoer ferduldich en húslik,
Soargjend en wer fersoarge, gear mei de warbere minsken.
Mar jim, machtigen! stean as in folk fan Titanen
Yn de nuetere wrâld en hearre inkeld jimsels ta en de himel,
Dy’t jim opbrocht en oansette, en de ierde, dy’t jim berne hat.
Gjinien fan jim is ea by de minsken op skoalle gongen
En jim kringe fleurich en frij, út ’e krêftige woartel wei,
Mei-inoar omheech en gripe, as de earn syn bút,
Mei machtige earms it rom en klear en grut
Is jim sinnige kroan nei de wolken rjochte.… Lês fierder

Jim stêden fan de Eufraat!
Jim strjitten fan Palmyra!
Jim pylderwâlden yn ’e flakte fan de woestyn
Wêr binne jim?
Fan jimme binne,
Om’t jim oer de grinzen
Fan ’e sykheljenden gongen binne,
Troch de himelske reekdamp en
It fjoer de krunen nommen.
No sit ik dan ûnder wolken (dêr’t
Alles fan in eigen rêst hat) ûnder
Moai foarme iken, op
De reeëheide en frjemd
Ferskine my en ferstoarn
De geasten fan ’e silligen.

Oersetting: Piter Boersma

Lebensalter

Ihr Städte des Euphrats!
Ihr Gassen von Palmyra!
Ihr Säulenwälder in der Ebne der Wüste,
Was seid ihr?
Euch hat die Kronen,
Dieweil ihr über die Grenze
Der Othmenden seid gegangen,
Von Himmlischen der Rauchdampf und
Hinweg das Feuer genommen;
Jetzt aber sitz ich unter Wolken (deren
Ein jedes eine Ruh hat eigen) unter
Wohleingerichteten Eichen, auf
Der Heide des Rehs, und fremd
Erscheinen und gestorben mir
Der Seligen Geister.… Lês fierder

Gun my ien simmer mar, jim machtigen!
En ien hjerst, sadat myn liet rypje kin,
Myn hert him, sêd fan swiete klanken,
Makliker oerjaan kin oan ’e dea.

De siel, dy’t by ’t libben syn godlik rjocht
Net krijt, rêst ek ûnder yn ’e Orkus net;
Mar is my ien kear slagge wat my
Oan ’t herte leit, it hillige, it gedicht,

Wolkom dan, o stilte fan ’e skimewrâld!
Tefreden bin ’k, al begeliedt myn snarespul
My net nei ûnderen ta; ien kear
As de goaden libje, fan mear ha ’k gjin ferlet.

Oersetting: Piter Boersma

An die Parzen

Nur einen Sommer gönnt, ihr Gewaltigen!… Lês fierder

Leave bruorren! Hy ripet faaks wol ús keunst,
Om’t, in jongfeint allyk, hy langernôch gêste hat,
Gau ta it stille fan skientme;
Wês mar from, sa’t de Gryk dat wie!

Leavje de goaden, tink goed fan ’e stjerliken!
Haatsje de roes en de froast! Lear en beskriuw net!
As jim fan de Master eangje,
Freegje de grutte natuer om ried.

Oersetting: Piter Boersma

An die jungen Dichter

Lieben Brüder! es reift unsere Kunst vielleicht,
Da, dem Jünglinge gleich, lange sie schon gegärt,
Bald zur Stille der Schönheit;
Seid nur fromm, wie der Grieche war!

Liebt die Götter, denkt freundlich der Sterblichen!… Lês fierder