Ane Bote Jukema draacht yn it ramt fan Dieredei syn oangripend fers ‘Roodje’ foar.
Klik hjir foar it lûdsbestân.
Klik hjir foar de tekst yn pdf.… Lês fierder
Roodje
Reagearje
Jukema. Ane Bote
jookje of dookje
myn freondinne
seit tsjin elkenien do,
behalve tsjin
de kening en keninginne
ik fyn dat wol moai
stadichoan
ha ik dat oernommen,
lykas safolle oare
dingen fan har
okkerdeis troffen wy
foar it earst
de 94-jierrige
renommearre keunstner
JanMurk de Vries,
by him thús
ik fielde my sa op myn gemak
oan de keukentafel
by it âlde, freonlike mantsje,
dat ik do tsjin him sei
it wie derút foar’t ik it yn de rekken hie
en ik hie daliks al spyt
ik skrok
doe’t myn freondinne,
dy’t elkenien doket
útsein de kening en keninginne,
JanMurk joke
letter sei se dat se jo sei
omdat hy jo sei
tsjin my… Lês fierder
De groeispurt fan in lytse boer
It wie nachts trije oere doe’t Klomstra wekker waard fan in frjemd lûd. De boer kaam fan ’t bêd ôf, die de doar fan de keuken nei de skuorre iepen, die it ljocht dêr oan en doe seach er midden yn de skuorre in ûnbidich grutte man stean mei in pakje hea yn de hannen.
‘Wat moat dat dêre, bliksem!’
‘Goeie,’ sei de grutte man. Hy wie seker twa meter lang en hast in meter breed. ‘Ik woe in pakje hea fan jo keapje foar myn geit.’
‘Soa, midden yn de nacht?’ Klomstra wie sels mar in lyts, tin mantsje.
‘Ik miende dat boeren der altiten betiid ôf wienen, dat ik tocht: kom, ik weagje in skot.… Lês fierder
Skepper yn Hidaard
No foarút,
dan moat ek dêr noch mar ien stean,
sei Klaas,
en mei ien kwasy achteleaze feech
mei de kwaste
skildere er der in beamke by,
as wie er god.
Syn beamkes sille
langer stean
as oaren.
En Klaas seach dat it goed wie.… Lês fierder
Stjerdei
Bist no trije jier dea,
trije jier al wer,
noch mar.
Dy earste dei yn septimber
wie in grize dei.
Foar my wie de dei
swart,
lykas 1 septimber
1939
foar ús heit en dy.
De foarige jûns
hie ik fol fjoer praat oer boeken,
op myn lêsklubke,
net wittende dat de oare deis
myn muze
deagean soe.
De nacht dêrnei
stippe ik myn pinne
yn triennen.
It is no trije jier lyn:
de tiid fljocht
en krûpt
foarby.… Lês fierder
In sintsje
It wie in sombere dei
yn Boalsert,
griis en wiet en kâld,
wylst it stedsje
ornaris al
sa treasteleas is
yn de hjerst.
Lokkich
seach ik Beitske,
we fytsten elkoar foarby
op de Blaupoartsbrêge
en groeten elkoar.
Se striele
doe’t se my seach,
stiek de hân op
en rôp
myn namme,
as wie ik
har leafste.
Dat makke myn dei
wer goed. … Lês fierder