No’t ik wer in museumkaart ha, en twa berntsjes, sjoch ik no en dan in museum fan binnen. It sil in jier of tsien lyn wêze dat ik foar it lêst in museumkaart hie. Wol wurke ik noch in hoartsje yn in biermuseum, mar dat wie in âlderwetsk museum, mei ynformaaasje en in gronology en fan dy dingen. Wat ik tsjintwurdich yn museums sjoch is hiel wat oars.

Yn ’e trein nei it Spoarweimuseum hie myn âldste soan it hieltiten oer it ‘Stoomtreinmuseum’. Dat koe wol wier wêze, dat we nei in museum oer stoomlokomotiven ûnderweis wiene, dat de oare lju yn ús treintsje begriepen him wol.… Lês fierder

No’t myn boek ôf is, wachtsje ik. Sa’n boek is eins nea klear, hear. Mar ik kin der no neat mear oan feroarje, dat hat de drukker sein, dat it is wol definityf. Ik kin neat mear dwaan, ik wachtsje.
No wit ik dochs al net sa goed mear wat ik dwaan moat. It is in soartemint lockdown, in boek ôf hawwe.

Mei’t it winter wurden is, kin ik de kroan op ’e tsjerke wer sjen. It is sels slimmer as earst, doe’t der noch in beam foar myn hûs stie. Dêr is fan ‘t jier de bliksem ynslein, yn in nacht dat ik sels net thús wie, mar op Tessel.… Lês fierder

De moanne moast grut en read wêze, mar ik seach der neat fan. Oare dagen wie de moanne om healwei tsienen goed te sjen, boppe it dak en net foarby de iene beam dy’t tsjin de wyn yn woeksen wie. Mar no net. It wie ljocht genôch om it opskrift op it boerd noch te lêzen, „Vanavond Supermaan – 21:40 op z’n mooist”, en 21:40 wie it, dêr koe it net oan lizze. Ik soe de dyk mar op om nei te gean oft dy moanne wol te sjen wie.
We sieten op Tessel, noch altyd. De wyn, de dyk, de loft en net te folle oars.… Lês fierder

No sjoch ik de tsjerke wer. Dat kin hjir allinnich yn ’e winter, as de beammen sûnder blêd binne en it tuorke troch de tûken hinne komt. In echte toer hat ús tsjerke net, mar der is in lyts gefal op set dêr’t de klokken yn liede, dat stiet yn ’e midden fan it grutte skip, it skip mei rûnom ramen en it laaien dak. Dêr sjoch ik nei.

It is fansels in winter yn ’e hûs no. We binne wer ophokke. Dat ik sjoch mar nei dy tsjerke en nei it sleatsje foar myn flat. Yn ’e hûs hear ik de radio en de bern.… Lês fierder