Marcel Plaatsman

Molwrot: eilannen, de see, Mahler

logo.ensafh

Eilannen haw ik wol in swak op. Dat sil foar de haadpersonaazjes fan Molwrot ek wol wier wêze: net allinnich reizgje dy ôf nei Peaske-eilân, se lykje harren eigen libben ek as in soartemint fan eilân te beskôgjen. It jildt foar Seleina, foar Catrinus, faaks sels foar de oare personaazjes dy’t yn Piter Boersma syn boek foarbykomme. Mar it kin ek wêze dat iksels der te eilânsk nei sjoch. Ik skriuw dit besprek dan ek op Teksel, it eilân dat sa grutsk is op syn histoaryske bân mei Peaske-eilân (mar dêr’t mollen net foarkomme).

Molwrot is troch Boersma syn útjouwerij Hispel útbrocht as in roman.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

In stêd op in A4’ke

logo.ensafh

Dizze moanne sil ik nei Boedapest ta. Net iens foar it earst, ik haw der al twa kear west en it kin samar dat ik dêr noch wol in fjirde kear kom ek. It is wol in noflike stêd, fyn ik. Fan Boedapest leau ik eins wol, dat ik it sels betocht hawwe koe.

De plattegrûn fan Boedapest kin ik sa úttekenje. In A4’ke, steand. Boppe de helte in grutte blauwe streep en efkes heger noch ien, dat sil de Donau wêze. Dêrboppe as in soartemint fuotbalskoech, de âlde stêd fan Boeda, de noas dêrfan lofts. Dêr’t de bal wêze moat, de grutte griene smet dy’t fan Gellérthegy hjit, in park op ’e kluft of in bosk eins.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

In ferskûle ferskaat

logo.ensafh

Yn myn deistich libben soe ik tekstskriuwer wêze, wat eins mar in nuver wurdsje is en ek in nuver berop, want it komt der op del dat ik in grut part fan ’e dei op Twitter sit, yn plak fan hurd te wurkjen. Dêr (op Twitter dus) lies ik fan ’e wike dat in Belch, Kris Kuppens, yn De Morgen skreau dat er nei de siken hapte nei’t er Antwerpske lûden hearde op ’e telefyzje. Dat skreau er yn in kollum foar dy krante. Dat it wie him sa wichtich, dat happen nei de siken, dat er dêr in kollum oan bestege.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

It akwarium

logo.ensafh

Foar it Biermuseum fan Alkmar oer, dêr’t ik wurkje, is in akwarium.
Dat akwarium is eins in kantoar. Ik neam it sa, omdat it gebou oan alle siden ruten hat, sûnder gerdinen of eat oars dat de eagen tsjinhâldt. Yn it akwarium wurket in tal famkes fan itselde type: ljocht hier, lange skonken, hege hakken – dat se moatte wol oannaam wêze troch ien mei krekt dy foarkar, allinnich sjoch ik dêr nea in fint.
Dy wurket net yn syn akwarium, fansels.

Dy hege hakken falle in oar net sa gau op, mar sels bin ik der tink ik wol gefoelich foar, en ik ha dy skuon ek fan tichterby sjoen.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

Mystikifikaasje om it Nijedjip hinne

logo.ensafh

Yn it noarden fan ús provinsje, dêr’t de dyk it lân omklammet, en dêr’t de fearboaten ôffarre, dêr is Fryske literatuer makke, dat it moat dêr eins wol in Frysk stedsje wêze. It hjit fan it Nijedjip en ek wer net, de ynwenners sizze it wol sa (yn harren dialekt), mar op de plaknamboerden stiet hiel wat oars en it stiet der ek mar in ien taal. Ik haw it oer De Helder.

De Helder leit net yn Fryslân en ek net yn it part fan Noard-Hollân dat West-Fryslân neamd wurdt. Dêr is De Helder net âld genôch foar. Frysk waard der nea sprutsen.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

Allegearre snie

logo.ensafh

Wat moat in minske no eins mei snie? It sjocht der moai út fansels, mar ast der trochrinst krijst wiete fuotten en it rint ek net goed troch, it sjit net op. In „speurdersroman” dy’t fan Allegearre snie hjit kin wat dat oanbelanget in swiere dobber wêze: allegearre moaie dingen om nei te sjen, mar gjin kâns om der troch te kommen, net foarút en net de djipte yn – sa ûngefear wie myn ferwachting doe’t ik oan Meindert Bylsma syn boek begûn.
It foel net ôf, it earste part fan myn ferwachting kaam út: der stean in protte moaie dingen yn it boek, moaie sinnen, de taal wie lykas snie: oeral kamen de wurden wei, de sprektaal hat Bylsma ynspirearre mar min Frysk wurdt it nea.… Lês fierder