De jierlikse Rely Jorritsmapriisútrikking wie nei in tal jierren werom yn Bears. De ûntfangst mei kofje en gebak wie yn de tsjerke, dêrnei moast elkenien nei de Ald Skoalle tarinne. Dêr wie wat betizing oer, mar nettsjinsteande siet it âld-skoalgebou oan ’e nok ta fol mei famylje, freonen, kunde, oare belangstellenden en fansels de fiif priiswinners:
Jetske Bilker mei it fers ‘Sleau mei lok’ Henk Nijp mei it fers ‘wy kinne…’ Remco Kuiper mei it fers ‘Ik miende’ Elmar Kuiper mei it ferhaal ‘Ik doch it foar dy’ Geert Nauta mei it ferhaal ‘Kimboeëwij’
Dichter Geart Tigchelaar ûndernimt in fytsreis fan in moanne as fiif, seis troch Europa. Ditkear fytst er tegearre mei de faam. Hy is fan doel om foar Ensafh yn alle lannen dêr’t hja komme in proazagedicht te skriuwen. Hjirby de fyfde, dy’t yn Italië skreaun is.
Op snein 11-08-19 publisearret ensafh de folgjende ôflevering yn dizze rige.
Hjir is it wer begûn. It hie faaks net iens perfoarst Budapest wêze hoegd. En net syn koken.
It wetter fan ’e Donau stiet op it stuit heech. Ik haw it earst yn ’e gaten wannear’t ik mei myn koffer by him foarhûs stean. Hy docht iepen, omearmet my. Goeie, hoe giet it? En in koart blauwe eagen eagenblik folstiet.
Ik moat oan it wurk, seit er en smyt my út syn koken. Ik nim de metro en stap earst út by it einstasjon, ik keapje in iisko foar mysels en meitsje in kuier, om Budapest kennen te learen.… Lês fierder
Op 11 maart reizgen de dichters Syds Wiersma, Cornelis van der Wal, Elmar Kuiper en Geart Tigchelaar ôf mei de trein nei Aarhus. Dy sette mei swierrichheden útein trochdat de trein net fierder as Hurdegaryp gie. Dat hja binne mar gau werom nei Ljouwert gien en hawwe doe Syds syn auto nei Leer pakt. Geart hie dêr kunde, dat sadwaande koe de auto by har moai op it hiem stean en sa kamen hja úteinlik mei in pear oeren fertraging op it stasjon fan Aarhus oan. Hja ferbleaunen yn Godsbanen (in eardere oerslach fan frachttreinen dat no in Blokhúspoarte XL is).… Lês fierder
Op 23 jannewaris lêstlyn waard Tsead Bruinja offisjeel ynaugurearre yn it nommele amt fan Dichter des Vaderlands. Hy mei dy funksje twa jier lang ferfolje. Tsien jier lyn wie er ien fan ’e nominearren, mar waard Ramsey Nasr Heitelânsdichter. Ditkear waard er hifke oft er it no wurde woe, sa fertelde er oan in seal fol freonen, famylje, kollega-dichters en oare belangstellenden. Blykber hie de dichter ôfkomstich út Rinsumageast dêr wol earen nei.
Bruinja is in ferneamde namme yn sawol it Frysktalige as it Nederlânsktalige dichtersmiljeu. Hy is net allinnich ferneamd troch de kwaliteit fan syn poëzy, mar ek trochdat er faak en graach op it poadium stiet, syn wurk yn de iepenbiere romte te finen is en dat er de sosjale media noch better wit te brûken as de Amerikaanske presidint.… Lês fierder
Dichter: Mads Mygind
Kamera, bewurking en ûndertiteling: Geart Tigchelaar
De twadde út in rige koarte filmkes dêr’t Deenske dichters yn oan it wurd komme oer wat it foar harren betsjut om dichter te wêzen.
*
it is moarns
dat ik besykje om wekker te wurden
wêrom skynt de sinne
wêrom skadet de moanne
ik sammelje myn tosken yn ’e mûle, de boaten yn de haven
skyt op in hendikept húske om my befoarrjochte te fielen
fyn twa asperines yn myn kontbûse
in pineholle dy’t ferdwynt
it is moandei
in ferskuorrend soad
op de rûnwei
slacht in sike-auto de sirene oan
de tillefyzje jout keunstmjittich azem
oant op ’e dei fan hjoed
dy’t harren útstrekke
loai as in hûn
ik sjoch Tour de France
it fjild is in iezing swimmende hjerrings dy’t ik
wider wurden en wer byinoar lûken seach
lykas de tumor yn ús beppe har mage
yn myn famylje gean wy dea oan kanker
dat hawwe wy al generaasjes lang dien
sa is it oan ús om de dagen yn te foljen
Oersetting Geart Tigchelaar
det er morgen
jeg forsøger at vågne
hvad skinner solen for
hvad skygger månen for
jeg samler mine tænder i munden, bådene i havnen
skider på et handicaptoilet for at føle mig privilegeret
finder to Panodiler i baglommen
en hovedpine der forsvandt
det er mandag
vildt meget
oppe på ringgaden
slår en ambulance ud i en sirene
fjernsynet giver kunstigt åndedræt
til de her dage
der strækker sig
dovent som en hund
jeg ser Tour de France
feltet er en sildestime jeg så
udvide og trække sig sammen
som svulsten i min mormors mave
i min familie dør vi af kræft
det har vi gjort i generationer
så er det op til os selv at fylde dagene ud
