– Hoe koe dat no syn stalke wêze, frege ik, it soantsje fan… fan… sa’nien!
Dy dûmny like my gjin skop foar de kloaten wurdich. Dat lêste sei ik net lûdop fansels; net alles koe troch de mesken by ús heit, al koe er it sels bytiden stoef opsizze.
– Hoe bedoelste?
– No, wêrom it soantsje fan sa’n… heumeling!

Lês fierder by Jaap Slager