Jammes, in dichter út ’e Atlantyske Pyreneeën, publisearret begjin jierren ’90 in tal bondels sûnder folle sukses. Dat er yn 1897 ynienen bekendheid kriget, komt troch syn manifest It Jammisme yn it tydskrift Mercure de France (Frâns kwiksulver), dat in reaksje foarmet op ’e floed oan literêre manifesten en ‘-ismen’ ein 19de iuw. Fral de nije moade, it neffens him keunstele symbolisme, moat it ûntlije. Hjir folgje inkelde fragminten, dy’t no âldfrinzich oerkomme, wat de rol fan ’e frou oanbelanget:

 – Ik bin fan betinken dat der mar ien skoalle is: dy dêr’t dichters yn lykje op netsjes skriuwende bern en hiel sekuer in moaie fûgel, in blom of in jongfaam mei betsjoenende skonken en robúste búste werjouwe.… Lês fierder