As jo net in soad witte fan Harmen Sytstra en jo wolle dêr feroaring yn bringe, dan liket Kom oer it wetter fan Piter Terpstra in aardich begjin, mar hiel ferhelderjend is it úteinlik net. Mocht it jo lykwols om lânferhuzers healwei de njoggentjinde ieu gean – dêr’t fansels de titel ek op slacht –, dan jout it boek dochs in aardich begjin. Fia Tsjibbe Gearts van der Meulen dy’t as emigraasje-agint optreedt fernimme jo hoe’t it de minsken fergiet dy’t nei Amearika ta wolle en hoe’t it harren dy’t it weage hawwe fergong is. It ferhaal fan Hjerre Folkertsma dy’t alles op alles set om nei Amearika te reizgjen, mar op it lêste momint belies jaan moat om’t syn frou net mei wol en by it skip wei flechtet, is hertferskuorrend – benammen as er in pear jier letter genôch jild fan de rederij weromkriget om it nochris te besykjen: ‘It wie oft er noch wraksele mei syn lêste twivel doe’t er wjerhelle [sic]: “It is te let.”… Lês fierder

Bysûndere besites

De uterlike ferskillen tusken de Tolkien-oersettings fan Anne Tjerk Popkema en Liuwe H. Westra lykje frij grut, mar mei it lêzen blykt ek al gau de oerienkomst: dat de Fryske taal bjusterbaarlik goed past by de fantasijwrâld fan Tolkien. It fernuveret hielendal net dat de hobbits Frysk prate en de lânskippen fan it Goa (the Shire) en de rest fan it lân Midierde (Middle-Earth) komme yn de Fryske beskriuwings prachtich ta libben. It Frysk is ek tige geskikt foar de droege humor fan Tolkien, mar likegoed kin it de tsjustere driging en mysterieuze saken dy’t foarfalle oangripend foarm jaan.… Lês fierder