Myn eagen stienen op stâltsjes, sa’n moai apparaat. Net sa grut, mar wol aardich swier, 3,5 kg, 10 sm heech en 20 sm breed op in grûnplaat fan 17×32. It deksel – dêr’t it apparaat yn meinaam wurde kin, in ier mobyltsje – rint der yn in prachtige bôge oerhinne. It is de Trinks Brunswiga – in rekkenmasine fan krapoan 100 jier, yn ’e hannel brocht troch Adr. Köller en fan Os (Rotterdam).

Oantúgd troch in famyljelid dy’t om 1900 hinne wurke by de Nederlânske Bank en hat 10 skiven, dêr’t de nedige sifers op stean. Fan 1 oant 9 + de 0.… Lês fierder

‘Smyt dy âlde atlassen mar fuort. Wy hawwe no in tom-tom, mei de hiele wrâld deryn. Datst sûnder kaarten raar op’e kofje komme kinst, dêroer skriuwt Annek yn har kollum. Dêrút kinst opmeitsje dat de âlderwetske kaart net oerstallich is.

Mar hokker kaart keapest? Wy wiene altyd – doe’t wy noch fytsten yn Ingelân en Frankryk, ensfh., wiis mei de Michelins fan 1-50.000 [1 sm op ‘e kaart = 50.000 yn it fjild = 250 meter. Dat betsjut datst knap wat details sjen litte kinst, details dy’st noadich bist om dy te oriïntearjen.

We wiene ta oan in nije kaart fan Spanje en Portugal, de âlde [wie wol 20 jier en yn dy tiid is it wegenet tige feroare] lei útinoar.… Lês fierder

No begryp ik it. It boek fan Kevin Rushby Het Paradijs hat ús wer te plak set. Hy skriuwt oer it sykjen nei it Paradys troch de ieuwen hinne. En dan blykt der in ferskaat oan foarstellingen te wêzen. It byld fan it Paradys is feroare (sjoch it ferhaal fan Adam en Eva) ta in plak dêr’t de hiele wrâld te keap is. Wy lêze Rushby kampearjend op in boerekemping in Noard-Frankryk. Us foarkar foar suterige boerekempings en kemperplakken yn desolate oarden is ús Paradys.

Rushby jout in oersjoch fan streamingen en yndividuën dy’t sochten nei it Paradys op ierde. Ik sil hjir in pear puntsjes oanstippe.… Lês fierder

Eigenaardige lju fine jo oeral, nim no de dichter/keunstner Alaric Sumner, nea fan heard, mar bysûnder.

Foarige wike wie ik dwaande myn brosjueres, sloppe en tinne boekjes wer ris kreas te plak te lizzen. Ik haw in pear steapels fan dy bledsjes fan sa’n 70/80 jier âld, guon wat jonger, guon wat âlder, oer in grut ferskaat fan ûnderwerpen. No seach ik der ien tusken dy’t hielendal út myn ûnthâld ferdwûn wie. In ekspressyf read-swart omkaft, stinselwurk sa te sjen: titel Songs of nonsens & experiment, fan Alaric Sumner, 1977, útjûn troch de Zimmer Zimmer Press.
It docht jin gjin nij dat yn it kolofon stiet: ‘Performances by the author can be arranged by phoning 01-722 6023.’… Lês fierder