Ferhalen

Ate de Jong

Op ’e dea – op ’e PC

Pleatst op
7
logo.ensafh

Gjin konfetty, dochs in reinbôge
It wie jierrenlang myn fak: de striid tsjin de diskriminaasje. En wolle jim wat fan my oannimme?
It falt nét ta. Fryske keatsers – jonges, mar ek folwoeksen mannen – meitsje har skuldich oan homohaat, rasisme en oare pesterijen. Op it fjild, yn ’t foarbygean, en letter yn en om de feesttinten as se wat moed ynsûpt hawwe.
Ferline jier hie ik hope dat der royaal trije reinbôgeflaggen op ’e PC hingje soenen. Mar dat wie te folle frege. Ek ien koe der net ôf. De PC-mannen sille wol tocht hawwe: ‘Dat hawwe wy ommers foarich jier al dien?… Lês fierder

Gabriëlle Terpstra

BLOEI I

Pleatst op
2
logo.ensafh

Sûnt desimber wenje ik wer yn Frjentsjer, in stêd dêr’t ik ea opgroeide ta betiisde.
In stêd dêr’t ik, doe’t ik jong wie, hiel graach wei woe.
Ik hie in grutte winsk om fuort te rinnen. Dit fuortrinnen wie foar my de ultime fantasij.
Ik soe dan nei it bûtenlân gean. Gjin idee wat ik dêr dwaan soe, want ik hie fierder net folle ambysjes, útsein fuortrinne. Dat wie dan ek it belangrykste.
Op in stuit hie ik fia it ynternet sels in pedofyl, dy’t sabeare yn Amearika wenne, safier krigen om my oerfleane te litten. Myn nicht mocht ek mei, dy woe nammentlik ek altyd fuortrinne.… Lês fierder

Anne Dijkstra

Wally Tax

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Boston, simmer 2005. Der kaam in man mei lang hier nêst my op it bankje sitten. Hy tôge in grut krús mei. Jezus en alles deroan. Where are you from? Oh, Holland, koe ik dan Wally Tax wol? Wis wol, fan The Outsiders. Yeah, hy soe mei ús op toernee. Ik seach Jezus ris oan. Wally Tax? Yeah man. Se wiene in Christian band, sei er, en Wally wie no yn de Hear, dat sa. It wie der net fan kaam, want The Lord hie oars beslist. Wally libbe net mear. Nice meetin’ you, hy moast wer fierder. May God bless you!… Lês fierder

Piter Banga

Judastút

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Fiif oere moarns. Ik wie allinne. Alles gie sa hurd, sa swier en sa treurich. Safolle minsken hawwe hjir oer de flier west. Se ha wat sein, mar net in protte. Ik fûn it begrutlik. Se ha my meinommen, twa dagen letter ha se har fûn.

Ik hie krekt poept. Prachtich poept! En dat wie al even lyn. In peristaltysk orgasme. In wûnder, ja, in berte. En dêr wie it mei begûn. It wie de berte fan it idee om myn freondinne te fermoardzjen en alle ideeën dy’t berne wurde, hawwe rjocht op libben.
‘Moatst dy rommel net brûke,’ sei se, ‘dan hast ek gjin wûnder nedich.’… Lês fierder

Lara Kool

Ut ’e bocht

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Allinnich. Op it grutste evenemint fan it jier … Typysk!
Hielendal allinnich ryd ik fierder it tsjuster temjitte. De situaasje liket sa bot op it deistich libben dat ik der hast fan gûle moat. Gelokkich kin ik it ynhâlde, want de snotte dy’t my út de noas dript, is fuortdaliks beferzen.
‘Ferfelende Fedde’, sa neame se my op ’e oplieding. En eins ek al jierren dêrfoar. ‘Fedde kin it dochs net rêde,’ hienen se sein en ‘Wedzje dat hy it net oandoart?!’
‘As hy it al hellet, mei er fan my mei nei de kroech!’ hie Wiebe út ’e grap útbrocht.… Lês fierder

Jelma Knol

Noch net op ’e flecht

Pleatst op
1
logo.ensafh

Nachts dream ik dat ik wer thús wenje. Op ’e souderkeamer dy’t frijkommen is neidat myn broer in keamer yn Grins krije koe. Dêr wennet syn nije feondinne. Heit en mem fine it bêst dat ik der no bin, mar se fine dat it wol tiid wurdt dat iksels op syk gean nei eigen wenromte. Ik bin ommers al seisentweintich.
Yn ’e tsjustere gong fleane no gjin ljochtjaande krobben mear. Bror fong fjirtich jier lyn ynsekten en ferve se op mei de sulverkleurige of blaumetallic ferve dy’t foar syn modelboufleantúchjes ornearre wie. Jûns gûnzen se troch de gong, fleagen hieltyd leger en kamen dan tsjin ’e muorren botsend op ’e grûn ta stilstân.… Lês fierder

Anne Feddema

Preker

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Alle dingen meitsje sa wurch, gjinien kin se allegear neame. It each rekket net útsjoen en it ear net útharke.

In stikmannich fan ’e jonges wie efkes sitten gean, in bytsje slûgje yn it sintsje. Yn ’e fierte klonken no en dan djippe dreunen ôfwiksele mei koart ratteljen fan automatysk gewearfjoer. Wurden klonken der net, der wie net ien dy’t der op dat stuit ferlet fan hie om wat te sizzen.
De measte fan ’e manlju om him hinne hienen bynammen krigen.
Dy keardel dêro wie ‘De Slachter’ om’t er in skoftke lyn, op it hiem fan in stikkensketten pleatske, ûnder begelieding fan ’e entûsjaste gjalpen fan keardels fol mei adrenaline de kop fan in libbene hin ôfbiten hie.… Lês fierder