en de jûn komt mei syn gleone
pauwe-each ûnder in sombrearo
fan wolkens wei, de tiid stiet stil
by it fonkjen yn ’e ruten set ik
it oerwurk lyk, leaver ferdwûn ik
it easten yn, de stap nei moarnier
wei by it gelyk fan de honkfêsten,
de tydlike kick en it keapmansgelok,
fannacht is it oars, sjocht it rút
my mei memento mori oan, hee
do! bromtopskul, hazzerinnersglês,
dyn âlde knoffelbonke, is er ree?… Lês fierder
Net iens sa lang lyn snijde it noch en no wurdt der hagel foarsein. Ik tocht oan: Hagel en sneeuw, onweer, wind en regen, deren ons niet, we kunnen er wel tegen, lach er maar om, en stap er flink doorheen, ’t is pech, maar zeg als straks de zon weer scheen, la la lalala …!
It komt út ‘Jan Pierewiet, ’n Bundel liedjes voor school en leven’. Foar de earste kear útjûn yn 1933 belibbe it oant 1972 mar leafst njoggentjin werprintingen. Ik ha in fiifde út 1943, like âld as ik sels dus. Der wie wat de kar fan lieten oanbelanget ek sprake fan gearwurking mei de eartiidske Jeugdherbergcentrale: ‘Daardoor is Jan Pierewiet de metgezel geworden van jonge en oudere trekkers, die op hun tochten in de kamphuizen en rondtrekkend langs bossen en velden behoefte hebben aan gezellige liedjes’, sa stiet yn it foarwurd, ‘Liederen die zich er speciaal voor lenen er op te marcheren zijn met een sterretje aangegeven’, sa as bygelyks De paden op de lanen in.… Lês fierder
It is der net te wêzen. It is dêr ysbaarlik kâld. Net sa’n bytsje ek. De gemiddelde temperatuer leit by -69°C. Der binne bergen, falleien en gletsjers. Der is in noardpoal om jaloersk op te wêzen want troch en troch beferzen. It lân is okergiel en fynst der ek fulkanen. De loft is der iler as op de Mount Everest. Gjinien wol der op fakânsje. Net ien hat dêr nocht oan. No oerdriuw ik. Dit moat ik nuansearje – ek al is dit in kollum – gjinien hat der nocht oan mei syn ferstân op it goede plak. Sels it lokkerke dat je der alle dagen in healoere by krije en de seizoenen der langer duorje, helpt gjin normale stjerling oer de streek.… Lês fierder
Dit is it lêste gedicht fan Timofei Sofer. Syn pinne is leech…
Klik op de tekst foar in grutter byld.
Anne Feddema syn gedichten yn de papieren edysje fan ensafh ‘Túnfers’, nû 4-2024, s. 24 en ‘Signo de interrogación’, nû 3-2024 s. 5, binne binne net alhiel korrekt werjûn.
Hjirûnder folget de goede ferzje fan de twa gedichten.
Túnfers
Ik sjoch: ik bin
Dit skriuwen
Mear as
In jier lyn
Al begûn
Op dat stuit
Wie oanset
En ynhâld
As tún sels:
Geranium
Bjirk
Ljocht
Klyster
Skaad
Nei in goed jier
Is dat der
Allegear noch
Mar it wurdt no
In oar fers
Stadich dochs
In oare ik
De timelapse kamera
Fan myn libben
Sjit wolkens,
Ljocht en skaad
Hieltyd flugger
Om my hinne
Signo de interrogación
Hoefolle hearehombres
Yn Spanje, soene der noch
Burdsjes hawwe lykas
Fernando Rey?… Lês fierder
De biografy over Jacobus Q. Smink (1954-2024), skreven deur Marian Hulshof (1951) toen Jacobus nòch leefde, het mij aardech bij de stròt pakt. In ut 271 bladsiden tellende boek dat as titel ‘Skitterje en skûlje’hat, is de ondertitel ‘Jimladream, it libben fan in bipolêre dichter’ en dat laatste krijt wel un heel soad andacht.
Ut literêre leven sneeuwt der deur onder, al is de groate fracht fersen, achter in’e biografy úteraard mear as ut suurtsje bij de boadskappen. Uteindelek draait draait ut dêr wel om.
Wat mij f’ral su bij de stròt grypt is dat deur Jacobus syn bipolêre stoornis ( ik kon ut begrip as ‘manys-depressyf) der allemaal problemen ontstaan.… Lês fierder
It Duo hat okkerlêsten efter in kast yn in wenning yn de Ljouwerter komponistebuert in kassette fûn fan de raar oan syn ein kommen Freek Douma. Faaks is Douma foar de âldere stedsjers noch in bekend kroechfiguer fan sa’n tritich jier lyn.
Harkje nei syn ‘Ik bin un Liwwadder’.
Klik op it portret foar de muzyk
