Klik op de tekst foar in grutter byld
bear
2
Dûnsje
Okkerdeis waard yn in tv-programma oandacht bestege oan it wer yn swang reitsjen fan dûnsles en ‘styldûnsjen’, sa as dat eartiids op dûnsjûnen gebrûklik wie. Benammen by de wat âlderen sjocht dat der no, mei alle respekt, fermaaklik út en kaam der by my in ‘och heden, ja’ boppe. ‘Dat ha ik eartiids ek dien,’ sei ’k tsjin myn pakesizzers.
Se seagen my ferbjustere oan: Nee wol … dêr koene se harren neat by foarstelle.
Dat koe ik my, op myn beurt wol yntinke, want der is oan my net in grut dûnstalint ferlern gien. Mar ja, hoe gie dat. Op seker momint wiene je dêr oan ta, eltsenien die it.… Lês fierder
Parys
Yn dy stêd hie ik dus al in hiel skoft net mear west en no nammers ek net werklik. No Feddema: lis dat nuvere begjin fan dyn kollumke mar ris út. Ik bedoel eins te sizzen: as je yn in stêd binne, wêze wolle, dan rinne je en pankoekje je mar sa’n bytsje om. Musea besykje en dit is leuk, dat is aardichbesites. Ik wie foar it lêst yn ’e ljochtstêd yn 1999. Yn Disneylân Parys, organisearre troch ús Paulusma busreizen, mei ús twa fammen. Earlik is earlik: dan sitte je ek wól en nét yn ’e stêd. Ja, yn in hotel yn in bûtenwyk, mar yn dy twa dagen sjogge je allinne mar Mickey en Donald en goed … miskien in rôt ûnder it finster fan ’e itensseal, efkes, wiet noch, út ’e Seine kaam, om ek in haute cuisine petit déjeuner fuort te wurkjen.… Lês fierder
Foto’s 13e Grutte Gedichtejûn yn Harns
Doad en begraven
In’e digitale LC fan 21 jannewary las ik un stuk/ferslach fan Maria del Grosso over de toekomst fan’e toekomstege begrafplakken. Maria was bij un lezing fan Wim van Oort, landelek spesialist in begraafplakken weest.
Dy begraafplakken mutte der fòlgens Van Oort in’e toekomst anders. Ik haal un passaazje an út ut ferslach.
‘Alles om de aandacht op je begraafplaats te richten. Tegelijkertijd moet je ervoor zorgen dat een kerkhof meer is dan alleen begraven. Maak er een uitnodigende multifunctionele omgeving van. Zorg dat er naast begraven de mogelijkheid is om as uit te zetten, dat mensen er kunnen genieten van de natuur, dat er herdenkingsactiviteiten als lichtjesavonden zijn, dat mensen er even een rondje kunnen lopen om tot rust te komen of te mijmeren of herinneren en dat ontmoeting mogelijk is.’… Lês fierder
Gouden blokjes steapelje oant de moanne
Yn tsjustere tiden is der altyd noch sokssawat as fantasy. Kinst altyd ferdwine yn moaie of spannende ferhalen, mar sels yn fileine fantasy kin in sprankje hoop sitte. Nim no bygelyks mines. Ik krige sa’n fantasy doe’t ik ús krystbeam ôftúgde. Mei weemoed seach ik nei in brekber sulveren glânzjend robotsje en tocht even werom oan de tiid dat myn soan noch fjouwer wie. Syn hier noch blond en mei kroltsjes. Noch gjin bûgel, mar molketoskjes sa moai op in rige en no is de tiid foarby flein en wol hij gamedeveloper wurde.
Mei dit takomstbyld foar eagen dwaalden myn tinzen fierder ôf nei it nije jier en – sa kin dat gean yn dyn holle – tocht ik ynienen oan Trump en Musk, dy’t oait ek lytse jonkjes west hawwe.… Lês fierder
De Yndiaan
Der leit in hichte
Yn Andalusysk lân
Bekend as De Yndiaan
Fier foar Kolumbus
Lei dy hichte der ek al
Miskien wie dy namme
Doe gewoan De Pake
Of sokssawat
1492 wie faaks
In goed jier foar
Spaanske pakes
It wie in striemin jier
Foar de yndianen.
Foto: Anne Feddema