
It moaie en goede fan it hawwen fan in kollum, of better sein: it regelmjittich kwyt kinnen fan in stikmannich, al dan net nijsgjirrige prakkesaasjes, is dat je hoe dan ek eat kwyt kinne. Ik besykje alle kearen wer in lyts, byldhouwurkje fan taal te meitsjen, dêr’t je net omhinne kinne. Dy ‘je’ bin ik sels, hear.
Wy libje yn in foarm fan notiid dy’t eins al doetiid wurden is foar’t je ek mar ien tins opskreaun hawwe. Al dy kollums en mienings, twitter en facebookiaanske meidielings … Wat moatte je der yn ’e goedichheid mei? No ja, dochs mar in bytsje byhâlde, soe ik sizze.… Lês fierder