Henk Nijp

P&R – De oanhâlder wint

logo.ensafh

Doe’t ik fan ‘e moarn de bank-app wer ris iepene stie it der einlings op, it bedrachje dêr ’t ik noch rjocht op hie. Yn Amsterdam draaie de amtlike moles nammentlik ek net bepaald  full speed. Dit foarfal begjint op in waarme simmerdei yn july.
Wy soene in dei ekstra te húswarjen yn Amsterdam, by de bernsbern. Om’t wy de hiele dei wol besteld wêze soene, moast de auto mar wer nei  Park and Ride, Zeeburg II, want yn Amsterdam op ‘e dyk parkeare is in knap djoer grapke. Yn ús gefal soe it op mear as € 45,- útkomme. Femke hat it net sa op auto’s yn ‘e stêd en earlik sein, jou ik har dêr gjin ûngelyk yn.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Hege need

logo.ensafh

Ik skode mei myn oploege winkelkarre by de kratten bier en frisdranken del en at it dêr no fan kaam, fan al dat wiete spul, ik wit net, mar ynienen fielde ik dat ik foar’t ik fan hûs gien wie, earst noch nei it húske moatten hie. Koe ik it lang lyn mei wat taknipen noch in aardich skoft folhâlde, op dizze leeftiid slagget dat net mear. Wat soe ik dwaan? Karre steanlitte en freegje at ik it húske eefkes brûke mocht? En wêr’t dat dan te finen wie? No ja, ik wie klear mei de boadskippen, ik koe wol nei de kassa en dan tagelyk myn koarting fan de Postkoadelotterij ynleverje.… Lês fierder

Sierk Meijer

Kekke

logo.ensafh

It is sa’n buertsje dêr’t eins noait wat bart. Fyftjin hûzen oan de trochgeande wei en yn ’e midden stiet syn kroech, mei in benzinepomp derby en dat hat in bêste slach west. Want foaral feekeapmannen meie wol graach ris oanstekke. Even tanke, gau in slokje, miskien in gehakbaltsje en wer fierder.
Dat smyt him dochs wol aardich oanrin op. Dat moat ek wol, want fan syn fêste klandyzje wurdt er net ryk. Der binne wat âlde mantsjes dy’t alle dagen komme, mar dy dogge samar in oere mei in slokje. En net mear as twa deis fansels, oars wurdt it âld minske lilk.… Lês fierder

Henk van der Veer

Kulturele desinteresse

logo.ensafh

‘k Bin earlek seid nyt su fan’e eekmigerij en al helemaal nyt om anderen de maat te nimmen, wat skiëte je der met op. Hoochút je eigen galbakje fol spuie om ongenoegen kenber te maken over wat der in ’e Frys litêre Lettertún gebeurde òf júst nyt deen wurdde. Dat was in ut Frys literêr tydskrift Trowaer ( ‘Literêr tydskrift sûnt 1969’) dat opnommen wurde in de Moanne ( ‘Algemien-kultureel opinyblêd’ ). Trouwens de Moanne fiert ( ja tòch?) folgend jaar syn silveren júbileum!

Ik was eind jaren ’90 heel aktyf foar Trotwaer en fòlgde alles op ’e foët wat der in’e Frys literêre ‘rûnten’ gebeurde.… Lês fierder

Cornelis van der Wal

Mingd Nijs (14): Boris op rapport

logo.ensafh

Jim sille it net leauwe, mar dochs is it wier. Okkerlêsten rûn ik oer de stille kant fan de Ljouwerter Nijstêd, dêr’t ek boekhannel Van der Velde sit. Harren twaddehânsôfdieling is in skatkeamer, en ik fûn ta myn wille Ryzji yn it Frysk (2019), oerset troch Eeltsje Hettinga mei help fan Elske Schotanus. De Russyske dichter Boris Ryzji (1974-2001), tragysk en rûch, komt yn dizze Fryske oersetting (de Fryske titel fyn ik al wat maklik keazen) moai ta syn rjocht. De oersetters hawwe gebrûk makke fan Anne Stoffels har Nederlânske ferzje, dy’t ek opnommen is. Jochem Hamstra út Grins makke der sfearfolle tekeningen by.… Lês fierder

Jemke Visser

Moccona en assertive fammen

logo.ensafh

In skoftsje lyn wie der op ien en deselde dei in trijetal berjochten dêr’t ik by oan myn jeugdjierren tocht: ‘Douwe Egberts in Amerikaanse handen’, ‘Wij eisen de nacht op’ en ‘De internationale beweging Com jaagt via gameplatforms op kwetsbare jongeren’.
Dat freget fansels neiere útlis, te begjinnen by Douwe Egberts. Fan myn tsiende ôf brocht ik myn jeugd troch op ’e Jouwer. Dat hie minder kind. Wy wennen oan ’e súdkant fuort by de Roazebosk tsjinoer de kwekerij fan ús heit, mei al syn idylle, grutte broeikas en appelhôf, it hiele spul al gâns wat jierren lyn ûnder it asfalt ferdwûn troch de oanlis fan Knooppunt Joure.… Lês fierder

Dirkje Brouwer

Koarnblau kleuret myn hoarizon

logo.ensafh

Ik sit te wachtsjen yn de biblioteek yn Frjentsjer. In biblioteek dy’t ik goed ken en dêr’t ik faak kom. Dit kear kom ik foar myn ‘gouden kado’, sa’t de biblioteek it sels neamt. 

Mei sa’n tweintich froulju en twa manlju wachtsje ik fol ferwachting. Ik bin de jongste tusken it publyk mei myn fjouwerenfjirtich jier âld. Ik wachtsje op in bejubele skriuwster dy’t út Iran komt en dêr’t resinsinten fan sizze dat har taalgebrûk ûnoannimlik moai is, mar ik bin net sa goed yn wachtsjen. Gelokkich is der kofje en binne der broadsjes en sop. 

Ik sjoch wat ta it rút út en ynienen sjoch ik in opfallende auto.Lês fierder