
Okkerdeis waard yn in tv-programma oandacht bestege oan it wer yn swang reitsjen fan dûnsles en ‘styldûnsjen’, sa as dat eartiids op dûnsjûnen gebrûklik wie. Benammen by de wat âlderen sjocht dat der no, mei alle respekt, fermaaklik út en kaam der by my in ‘och heden, ja’ boppe. ‘Dat ha ik eartiids ek dien,’ sei ’k tsjin myn pakesizzers.
Se seagen my ferbjustere oan: Nee wol … dêr koene se harren neat by foarstelle.
Dat koe ik my, op myn beurt wol yntinke, want der is oan my net in grut dûnstalint ferlern gien. Mar ja, hoe gie dat. Op seker momint wiene je dêr oan ta, eltsenien die it.… Lês fierder