Ast him yn dizze tiid lizzen sjochst
noch ûnder it jok fan de winter
mei de keale mêst as in beaken
oan ’e wâl en de skoan behelle kont
healwei rêstend yn it wetter, dan
sjochst it suver al foar dy hoe’t er
by’t simmer de wide wjukken útslacht.
Lês fierder by Wobbe Atsma… Lês fierder
At ik yn it ferfolch troch Beetstersweach fyts
sil ik oan it boek Abbingawâld fan Sj. van der Schaaf tinke.
It skynt sa te wêzen dat hij mei dit boek dat doarp,
mei al dy fritsen en fratsen fan minsken,
op it each hat, at er dit boek skriuwt.
It is fan 1947 dus giet it oer noch earder.
Lês fierder by datfynik… Lês fierder
Maaie 2023. In âldere man mei in rollator komt kafee De Gouden Leeuw yn. De presintaasje fan twa dichtbondels is dan al oan ’e gong. Elkenien sjocht nei de jonge dichters efter de kateder. De man set syn rollator njonken de doar en smûcht as sil er derby delfalle. It duorret wol tsien minuten eardat er wat bekomt. Hy skoot syn ôfsakke huodsje wat omheech. Hy harket mei niget wat der foardroegen wurdt. Dan sjoch ik it pas. It is Jacobus Quiryn Smink, Gysbert Japicxpriiswinnende dichter!
Lês fierder by Goeie… Lês fierder
Al fiif kear siet Remco Kuiper simmers in skoft yn de Skriuwersarke. Dêrmei is er in geregelde gast yn de arke dy’t earder fan Rink van der Velde (1932-2001) wie. It plak oan it petgat tusken De Wylgen en De Feanhoop biedt al moai wat jierren romte oan alle skriuwers dy’t yn alle rêst mei Frysk literêr wurk dwaande wolle.
Remco Kuiper (1971) komt der graach. ‘It ljocht dêr is sa moai, sa boppe dat petgat. Dizze simmer ha ik dat ek wer sjoen. Dy loften dêr binne unyk. It is sa rêstich, middenyn de natuer en dat wetter. En sjochst de sinne dêr sa moai ûndergean.’… Lês fierder
Drei böse Gedichte des belarussischen Dichters Dmitri Strozew (belarussisch: Dsmitri Strozau), oder Gedichte über eine böse Geschichte. (Siebenunddreißig im ersten Gedicht ist natürlich das Terrorjahr 1937).
Lês fierder by Lyrikzeitung… Lês fierder
We bin d’r vandaege in een dikke dieze op uut west naor de mooie stad Workum. Daor biwwe naor et Jopie Huusmanmuseum west. Ik was d’r in et verleden wel es een peer keer west, mar de laeste keer is lange leden. Ik was d’r daor trouwens drekt al glad mit an. De vrouw van de kassa herkende me en zee dat ze mien stokkies in de kraante altied las. En doe kwam d’r een vrouw op me toe lopen en ik zag drekt dat die me goed kende. Mar wie was die vrouw?
Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder
(tekst: blog Marita Mathijsen)
François HaverSchmidt (Leeuwarden, 14 februari 1835 – Schiedam, 19 januari 1894).
Nu moet ik er maar mee voor de dag komen: mijn volgende biografie zal gewijd zijn aan François HaverSchmidt. D.V. Hij hoort bij mijn favoriete schrijvers, ik heb al vaak over hem geschreven, ik heb een editie van Piet Paaltjens Snikken en grimlachjes gemaakt, ik heb onuitgegeven literair werk van hem uitgegeven in Winteravondvertellingen, ik heb een poging gedaan tot uitgave van wat van zijn preken te komen (is niet gelukt).
Lês fierder by Liwwadders… Lês fierder