Hoe’t wy derby kamen wit ik net mear, mar ynienen gie it oer Janke Plof en Kees Pruts. Doarpsminsken mei in bynamme, sa’t it grutste part fan in doarp eartiids in bynamme hie. Dat kaam foaral omdat dêr in protte minsken mei deselde namme wennen. Om dy lju toch fan inoar ûnderskiede te kinnen betochten de doarpsbewenners dan in bynamme. Like faak ferwiisden bynammen nei it wurk of it berop fan ien, nei fysike eigenaardichheden, ôfwikingen, it hâlden en dragen of nei de klean. Guon nammen koene sels fan generaasje op generaasje oererve wurde.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

In achtstepart fan de amtstermyn sit derop. En? Bloed, swit en triennen? Mar it lijen fan de keunstner heart derby. Want it liket as hâldt de krityk op it ynstitút fan poet laureate, mei syn argumint dat romantysk fundearre is yn it idee fan ûnkorrupte keunst, de funksje romantysk: dy is gewoanlik amper ynfolle om de dichtersgeast ‘frij’ te litten en sa ‘wiere’ keunst te krijen. Dêrby stiet al it wurk fan de Dichter fan Fryslân yn ûnfersnien romantyske tradysje. Rêding fan dea en ferdjer, krekter sein fan finzen wêze yn ’e tiid en taal, bringt ús de tipelsinnige ferbylding.… Lês fierder

Der is op it stuit in diskusje oer it literatuerûnderwiis yn Nederlân. Koartsein binne der twa kampen. It iene kamp wol de klassikers út de Nederlânske literatuer koste wat kost behâlde. Skriuwers as Couperus en Multatuli hawwe neffens harren ús kultuer makke sa’t er no is. It oare kamp fynt dat ûnsin en is foar ôfskaffing fan dy drege pillen.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

Een IM voor dichter Piter Yedema, geknipt en geplakt uit het dagboek/blog van Henk van der Veer de dato 30 januari 2016, deels gekoppeld aan het youtube-kanaal van fotograaf Jeroen van der Kallen en de LC van vandaag.

Lês, sjoch en harkje fierder by Anske Smit… Lês fierder

Obe Postma (1868-1963) was bij uitstek de dichter van het Friese land. Dat verzin ik niet zelf, dat staat op zijn grafsteen. Postma was ook een relatieve laatbloeier, zijn debuutbundel verscheen pas in 1918. Terwijl hij zich sindsdien naar een welhaast mythische status schreef in eigen provincie, bleef hij buiten het Friese taalgebied onbekend, wat grotendeels eigen schuld is, want zelf gekozen voor een verblijf in zijn eigen kleine taalvijver, terwijl hij nota bene in het gedicht ‘Troch it folk hinne’ het Fries tweederangs noemt: ‘it is mei it Frysk wat oars as mei in echte taal’.

Lês fierder by Enno de Witt op Tzum… Lês fierder

Er gaat geen dag voorbij of er komt wel een mailtje van een auteur binnen die trots vermeldt dat hij een boek geschreven. Meestal gaat het boek over een burn-out, waarna de schrijver afreist naar India, waar hij zijn ware aard vindt en ook nog een onverwerkt trauma uit zijn jeugd, dat hij bij terugkomst toch maar gaat verwerken in een communie bij Jubbega. Het boek heet Licht aan de horizon en de auteur meldt trots dat veel van zijn vrienden het boek fantastisch vonden. Je leest een halve pagina uit de meegestuurde pdf en weet meteen: dat iemand kan typen wil niet zeggen dat iemand kan schrijven.… Lês fierder

Geiten. Al sûnt ik in lyts jonkje wie, ha ik geiten. Skiep fyn ik folle minder aardich as se âlder binne, geiten wurde allinnich mar leuker. Op de buorkerij yn Oranjewâld hienen we altyd in stik as wat wite Saanergeiten.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder