Mem moat es oer oare ûnderwurpen skriuwe,” seit er; “dy hjoed-de-dei wichtich binne.”
“En dat is?” freegje ik benijd.
“Nò, ha it es oer seks, metoo as persoanen dy in oar geslacht hawwe. Ensafuorthinne. Dat wolle de lju lêze. It moat interresant wêze. Der moat spanning yn sitte. Dan kriget mem fêst in bulte lêzers.” seit er oertsjûgjend.
L6es fierder by Tiden hawwe tiden… Lês fierder
Freed fytste ik yn de omkriten fan Starum doe’t ik oansprutsen waard troch in dimpich mantsje ûnder in jagerspet dy’t yn dy lege wiidte mei sa’n metaaldetektor dwaande wie.
Lês fierder by Lomme Schokker… Lês fierder
Nei safolle jier op in poadium ha ik noch hieltyd gjin idee wat foar yndruk oft ik meitsje. Ik ha my fernuvere oer de teksten dy’t ik fan kollega’s krigen ha by myn ôfskied. Ik krige as ôfskiedskado in moaie lytse krulhazelaar mei ynspiraasjekaartsjes deryn. Hielendal yn styl fan hoe’t dat normaal giet mei in ôfskied op de Akademy, mar wat derop stiet is fansels persoanlik.
Lês fierder by Sigrid Kingma… Lês fierder
It boek lêst wjergease hurd fuort. It giet oer in stikjesskriuwer dy’t yn ‘e grutste krante fan Nederlân de aktualiteit bekommentariearret.
Yn it begjin fan syn wurkpaad wol Masser noch leauwe dat der in foech folsleine wierheid bestiet, mar allinkendewei… leaut er it wol. Wat ik mar sizze wol, is dat er – lykas Fowler yn The Quiet American fan Graham Greene – by stikken en bytsjes yn ‘e lampe kriget dat wierheid wakker ôfhinklik is fan jins perspektyf, fan jins stânpunt.
Lês fierder by ‘Janblogger‘… Lês fierder
Doe’t ik in bern wie, naam ik mysels foar om de wrâld wat werom te jaan. Ik soe it minsdom rêde, foaral yn Afrika en India. Al myn besit en jild soe dêrhinne gean, dêr soe ik net dreech oer dwaan. In died fan kompasje en urginsje. Ik stie derop en koe net oars. No hie ik net in bankrekken en ek gjin jild, mar ek doe wist ik erges al dat wurden mear krêft hawwe as dieden.
Lês fierder by Jaap Krol… Lês fierder
Pakes, beppes, omkes, tantes, freonen, alles skode oan. Mannen yn kolbert of yn in Noarske trui, de froulju yn swarte jurkjes en de bern as lytse kopieën. It tafelkristal glinstere yn it kersljocht en neist de porseleinen boarden fonkele it sulveren bestek. It iten, in kulinêr keunststikje, dampte yn bypassende skalen fan it Wedgwood- servys. Blierglimmende gesichten strielden yn goudgiel ljocht, it ‘frede op ierde en yn de minsken in wolbehagen’, spatte der fan ôf. It Krystmearke neffens de Libelle.
Lês fierder by Ypie Haitsma… Lês fierder
Deze week voerde mij dat naar Zwiggelte, naar Annelies Kok, van wie kort geleden Niet doen, white man! is verschenen, een roman over het mislukken van integratie en hoe twee Europese vrouwen in hun Afrika weg vinden. Het gesprek ging onder meer over hoe haar boek tot stand was gekomen.
Lês fierder by Woest en Ledig… Lês fierder