Wat ik jûn meimakke ha, sil ik noait fan myn libben wer meimeitsje. Bysûnder is net it goede wurd, mar kwaliteit wie it yn alle gefallen. Ik ha niis eksperimintele punk spyljen heard op it klokkespul fan it stêdhûs yn Dokkum. Dêroan gong in ferhaal foarôf, dat de ferskes oaninoar knope as wienen se derop skreaun. Trije man liezen foar út eigen wurk yn Frysk dat midden yn sinnen yn Nederlânsk oergong en werom.
Lês fierder by Sigrid Kingma… Lês fierder
Grytta hat der sin oan: de earste skoaldei yn groep 8! Se treft it: mei har bêste freonen slagget se deryn om it moaiste plakje fan de klasse te feroverjen. Krekt as master har freget om even wat út te dielen, komt der in nij famke binnen. Grytta sjocht nei it famke, it famke sjocht nei Grytta. En dan giet dat nije famke samar op it plak fan Grytta sitten. En der is net ien dy’t der wat fan seit!
Lês fierder by Tjitske van Dijk… Lês fierder
Ik ha it regearakkoart efkes foar jim lêzen. Net hielendal fansels, mar dat hoecht ek net; ik ha de bibel ek noch hieltyd net hielendal út, dêrom wit ik likegoed noch wol wat der yn stiet. Sa is dat no ienkear mei gewoane normale Nederlanners.
Lês fierder by Daam… Lês fierder
It jier 2018 stiet bol fan de kulturele eveneminten. Neist de tsientallen projekten út it bidbook fan Fryslân Ljouwert Kulturele Haadstêd, binne der nochris hûnderten mienskipsprojekten. Fan de 11 fonteinen en de foarstelling oer Mata Hari oant de Bach estafette en de Camino der Lage Landen, om marris wat te neamen. Hoe misse je neat fan dit alles? Mei help fan in skuorkalinder, sa betocht Gebrich van der Meer. Sy is kultuerredakteur by it Frysk Deiblêd.
Lês fierder by Finster op Fryslân… Lês fierder
De kûgel is troch de tsjerke. Nei lang geharre war fan ferskate lju en regeerpartijen is it sa fier: de folkslieten moatte op skoalle wer leard en song wurde.
In fyn it in goed beslut, myn man dêrtsjinoer fynt fan net. En sa binne wy op de iere moarn oan it diskusearjen en wurde it net iens.
Lês fierder by Tiden hawwe tiden… Lês fierder
Yn Boalsert wie it Bolletongersdei stil op strjitte, gjin bollen, gjin merk. Aeolus, de God fan de wyn, spile foar master op.
Yn Surch siet it doarpshûs fol mei ferûntrêste omwenners om aksje te fieren tsjin de komst fan hege turbinen by Hiddem Houw. ‘Verhuis nu het nog kan’, stie der op de flyer. De mûnen wurde acht tsjerketuorren heech.
Lês fierder by it Bolswards Nieuwsblad… Lês fierder
Er is een beroemde uitspraak van de 18de-eeuwse Franse natuuronderzoeker Georges-Louis Leclerc, graaf de Buffon: Le style est l’homme même. Aan de stijl herken je de man; het is de manier waarop iemand zich uitdrukt die zijn persoonlijkheid tekent. Buffon doelde daarmee op zichzelf, en op auteurs in het algemeen, maar je kunt het citaat evengoed overdrachtelijk toepassen: op de verteller in een roman. Het is niet gek dat die gedachte opkomt bij lezing van Mijn grote appartement van de Franse schrijver Christian Oster (Parijs, 1949). In zekere zin is zelfs niet de ik-figuur Gavarin de hoofdpersoon, maar de taal en de stijl die Oster hem als verteller in de mond legt.… Lês fierder