Reflecties op Gerrit Komrij en Zuid-Afrika

logo.ensafh

De aandacht van Gerrit Komrij (1944-2012) voor het Afrikaans en de Afrikaanstalige poëzie is bekend. De Afrikaanse poëzie in 1000 en enige gedichten (1999), Ik herhaal je (2000), bloemlezing uit en Nederlandse vertaling van gedichten van Ingrid Jonker, en De schitterende wond (2006) in de befaamde Sandwich-reeks met gedichten van Sheila Cussons zijn getuigenissen van meer dan gewone belangstelling. Komrij heeft als meester-bloemlezer jarenlang eigen voorkeuren in de Afrikaanse dichtkunst een publiek forum gegeven in het Nederlandse taalgebied. Dat is hem vooral in Zuid-Afrika, door oppermaans ingestelde conservatieve witte kongsies, niet evenzeer in dank afgenomen.

Lês fierder by VersindabaLês fierder

Kollum Willem Schoorstra: De brune toeter

logo.ensafh

Der sit in luchtsje oan dizze kollum. Dat sit sa. Okkerdeis trof ik kunde dy’t ik al in skoftke net sjoen hie. Hy wie by de frou wei en hie, de lêste kear dat wy praten, in nije freondin. Nei’t wy inoar op it skouder slein hiene frege ik him hoe’t it mei de relaasje gie. ‘Goed,’ sei er. ‘Ik ha foar it earst ôfskiten dêr’t se by wie.’ Net fuortendrekt in antwurd dat ik ferwachte hie. Hy glimke om myn betizing. ‘Ik fiel my op it gemak by har,’ lei er út. ‘It wie in trochbraak yn ús yntimiteit.’

Lês fierder by Omrop FryslânLês fierder

Kollum Jaap Krol: Mont Ventoux

logo.ensafh

Flak foar de start fan de Tour wie ik by de presintaasje fan de Fryske oersetting Ventoux, de súksesroman fan Bert Wagendorp. Utjouwerij Regaad wie de gasthear fan dizze moaie jûn, fol (sterke) ferhalen en poëzy oer de hurdfytserij. Fansels wiene der foaral manlju oanwêzich, want mannich man yn it djipst fan syn tinzen in hurdfytser.

Lês fierder by Jaap KrolLês fierder

Blog Friduwih Riemersma: Deade Dichter fan Fryslân

logo.ensafh

Se woene in Dichter fan Fryslân en wisten dúdlik net hoe.

Mar ynstee fan it kultureel populisme te beljochtsjen—dêr’t Grytsje út de buorren in priis krijt om’t hja sa aardich rymkes makrameeje kin en it fansels de oerheid is dy’t fia it romjen fan deagewoane boargers himsels prizen jout foar syn tiptop selsmarketing—want kom, Herbert Marcuse kritisearre dat al en wy witte it no wol, en ek is it nedige al sein oer de kollektivisearringsstimulâns troch ordinêre fabryksarbeiders de Stalinpriis te jaan (lykas de GJ-priis de winner krekt bekend op de útrikking), ynstee dêrfan dit:

Lês fierder by Friduwih RiemersmaLês fierder