Yntrigearre troch de earste reis nei Ingelân dy’t de Jongfryske foaroanman en letterkundige Douwe Kalma (1896-1953) eksakt hûndert jier lyn makke, beprate ik mei myn maat Binne Keulen, de yndertiid ek yn it Frysk ôfstudearre dosint sjoernalistyk oan de hegeskoalle Windesheim om Douwe Kalma foar in part nei te reizgjen.

Kalma hie yndertiid wikenlang yn Ingelân west en fan syn reis yn achttjin ûnderskate ôfleveringen yn it tydskrift Sljucht en Rjucht fan 1924 wiidweidich ferslach dien. In jier letter hied er – wer yn deselde moannen, juny en july – syn twadde Ingelânreis makke. Foar in part gie er doe nei deselde plakken ta.… Lês fierder

Hjirre sizze de lju gauris tsjininoar, as se oanjaan wolle dat it libben yn in skeet en in sucht foarby is: A vida é dois dias (It libben is twa dagen)! Dêr’t de oar ornaris drûchwei op anderet: Sim, e um deles já passou (Jawis, en ien dêrfan ha wy al hân)!
De tiid hâldt gjin skoft, sizze Friezen witwêr op ’e wrâld. (No ja, ‘witwêr op ’e wrâld’? Utsein yn Fryslân fansels; dêr sizze se hjoed-de-dei nei alle tinzen: De tijd neemt geen lunchpauze.)
De Romeinen seine: Carpe diem (Nim de dei mei)!
En sa binne wy sa goed as wer werom by it Portugeeske sechje…

Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder

Nije ôflevering fan “Gabrielle en Arjan bedoele it net ferkeard”
Dizze kear ha wy in bysûndere gast: Mike, de bassist fan de blackmetalband Drôvich! Hy iepenet de podcast mei in poëtyske songtekst dy’t de sfear set foar in fassinearjende ôflevering.

Lês, sjoch en harkje fierder by de Moanne… Lês fierder

Over 1000 jaar telt elke dâg ’n dartigste fan ’n sekonde meer, omdat de aarde hyltyd stariger draaien gaat (over 180 miljoen jaar telt elke dâg ’n heel uur meer). In ’t jaar 2640 aindigt ’t mezykstik ‘As Slow As Possible’ fan John Cage, dat in ’n kerk in Halberstadt speult. In 24.110 is ’t stralingsnivo in Tsjernobyl soa’t ’t waar fòòr de ramp met de kernreäktor.

D’r ston lessen ’n stik in The Atlantic over de wikipedia-pagina ‘Timeline of the Far Future’: ’n fassinerende tiidlyn fan majeure gebeurtenissen die’t ‘t universum te wachten staan in de nabije, maar fooral fere toekomst.… Lês fierder

De skepiiskeizer

Rop de bolknakrôler,
Dy poatige, en hjit him kwakken
Gleie kwark te klopjen yn mokken.
Lit de lodskes dangelje yn de klean
Dy’t se altyd al drage en lit de feinten
Blommen bringe yn kranten mei âld nijs.
Bring mei wêze skine tenein.
De skepiiskeizer is de iennichste soeverein.

Lês fierder by oersetter Klaas van der Hoek… Lês fierder

Vrijdagavond was ik in Sneek bij de uitreiking van de Gouden Gurbes, de prijzen voor iepenloftspullen. Ik had erover getwijfeld, enerzijds was ik echt benieuwd hoe het zou zijn, anderzijds heb ik die prijzen de voorgaande jaren gepresenteerd en is het net of je komt controleren of je opvolgers het wel goed doen. (Natuurlijk deden ze dat). (Blij dat ik toch gegaan ben).

In de zaal zat ik naast oud-collega Elisabeth en zag een goudkleurige Gurbe (Eline de Vries) en Loltsje (Romke Gabe Draaijer) uit de toneeltoren neerdalen om het programma te presenteren.

Kort daarop meende ik dat Loltsje iets geks zei.… Lês fierder

Hij wurdde seuventech. Earlek seid konden je dat nyt an um siën, mar foar wie un skerp ooch had fielen bepaalde dingen wel op. Al dacht hij self fan nyt. Aparte gewoantes, dy’t hij froeger noait deed. At hij un kòpke koffy dronk en der was gyn lepeltsje bij, dan pakte hij de bril fan’e neus en roerde hij de koffy om met de stang. Ferfòlgens likte hij de brillestang opsichtech ou.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder