Et dee eregister blieken dat d’r in oonze omkrieten nog zat Zwatte Pieten binnen. En dan echt poerzwatte Pieten. Ik zag d’r in Wolvege minstens tiene bi’j mekeer. Now vien ik roetveegpieten een hiel goed alternatief, mar ik vun et best wel mooi om nog es een fluttien oolderwetse Pieten te zien. En gien meens maekte d’r bezwaor tegen, nargens ston volk mit protestbodden. Ik hebbe d’r trouwens ok nooit racistische gedaachten bi’j had.
Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder
Der binne steden en dòrpen dêr’t ik mij futdaleks thúsfoel. Ut binne faak gyn kale kak plakken met lui dy’t hoger as de pòt skiete. Ut sal ongetwifeld met myn oukomst te maken hewwe. Erfelek belast. Fan twee kanten. Myn moeke fan Hollandscheveld, dêr’t se gyn porseleinen pispòtten hadden, en oans fader út’e Fryske Wâlden dêr’t ut fòlk nyt op lakskoëntsjes liep.
Foarege week was ik wear us op’e sjouwer met fotograaf Tom Coehoorn. We brochten un besoek an It Damshûs, ut openluchtmuseum in Nij Beets. Allienech ut ontfangst al, su gastfrij met koffy en un lekker stuk amandelstaaf: ‘omdat it hast Sinteklaas is no?’… Lês fierder
Wat een pech: je zus heeft jouw lootje getrokken en in plaats van een leuk gedicht op rijm heeft ze een spoken word-Sinterklaasgedicht voor je gemaakt. Terwijl je nog wat kaas eet en je glimlach als een masker op je gezicht houdt performt zij de spoken word poetry:
Lês fierder by De Speld… Lês fierder
an Gaal en ik binne it wol aardich iens, as ik op syn mâle gesichten en gebearten ûnder (!) de wedstriid ôfgean mei;
dat it in ûngelikense striid wie fan tweintich tsjin twa…
Hin?
Tweintich, ja. Ik rekkenje de skiedsrjuchter net mei, sjuch…
Watsei?
Twa, ja. Want Van Dijk wie neffens my wol op ‘e hân fan Noppert.
Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder
Juster wie it benammen de fraach oft it noch wol winter wurdt…
Lês en sjoch fierder by Geart Tigchelaar… Lês fierder
Ynspiraasje is in wûnderbaarlik fenomeen. Soms fertoant se har skoftenlang net, hat se in beskûl fûn dêr’t se bûten it sicht tahâldt, op oare mominten stapt se samar wer út it skaad wei om har yn al har gloarje sjen te litten oan wa’t har mar bewûnderje wol.
Sa’n momint hie ik doe’t ik okkerdeis in advertinsje fan de Provinsje lies. Dêryn waard frege om in sjuerylid foar de Gysbert Japicxpriis, oan te leverjen troch it ‘literêre fjild’. Wat in prachtige omskriuwing, dy’t my fuortdaalks tinken die oan ien fan myn favorite dichtbondels, nammentlik ‘Troch kadastrale fjilden’ fan de ûnferslytbere Durk van der Ploeg, in omskriuwing ek dy’t my oantrune en weagje my mar wer ris oan in column.… Lês fierder
‘Net griemen, mem’ zou ik volgens de overlevering als broekenmannetje hebben gezegd. Dat was in Dokkum, ergens rond 1956. Kort daarna is mijn Fries vliegensvlug verdampt doordat mijn vader (Hagenees) en moeder (Brabantse) naar Haarlem verhuisden. Dus ‘net griemen, mem‘ werd ‘niet knoeien, mama’.
Zat het Fries meer dan zestig jaar latent in een afgelegen taalgebiedje van mijn brein, wachtend om wakkergekust te worden? Niets wees erop toen ik vier weken geleden begon in Spiegel van de Friese poëzie, een prachtige tweetalige uitgave. Dus ik kon spieken bij de vertaling als ik het niet snapte, maar zelfs dan…
Lês fierder by Dagklad… Lês fierder