‘Hee, Henk!” Yn de winkel rint in man efter my oan en tikket my op it skouder. As ik my omdraai, liket er teloarsteld en wat yn ’e tiis. “Do bist Henk net,” seit er, “mar do likest krekt op him.” Om dy tiid hinne wurd ik faker foar Henk oansjoen; dy wennet blykber ek yn Ljouwert. Haw ik dy man wolris sjoen? Wurdt ‘Henk’ ek wolris foar my oansjoen? Dat ien him taropt yn it foarbygean: “Moai gedicht, mar ik snap der neat fan!” Of dat se him freegje oft er dêr fan bestean kin, de poëzy? Earme Henk, dy man doart miskien amper mear de doar út.… Lês fierder

De Sinflechter

Ik skriuw mar wat:
it binne wurden,
safolle seit it my wol,
mar is it ek de taal
dy’t my ynkringend
wat te sizzen hat?

Lês fierder by Wobbe Atsma… Lês fierder

Ut begon al an board fan ‘e Monnik, de fearboat naar Skiermonnikooch, op frijdachmòrren bier met oalybollen. Mut kanne in ‘e somer.
De sfear sat der futdaleks goëd in. ONS Old Skool op stap, elk jaar wear un feestje, wêrfan’t ik ut adagium ‘alles wat op Skier gebeurt, bliëft op Skier’ respektear. Gyn diskussy mogelek.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

Hans Christian Andersen enjoyed great success as an author during his life in the 19th century – but he had many fears. Here’s what they were.

Lês fierder by Grunge… Lês fierder

Op âldfaars grûn

Resedarook troch ’t sike finster tiist;
Lâns ’t âlde plein kastanjes, swart, in seam.
In gouden striel brekt troch it tek en streamt
Oer broer en suster, drôgjend, fan de wiis.

Lês hjir fierder by oersetter Klaas van der Hoek

Sjoch hjir foar mear Trakl-oersettingen fan van der Hoek… Lês fierder

Vandemorgen besprak Martsje de Jong mien ni’je boek Naozoemerlaand op Omroep Frieslaand-radio. Ik kwam d’r hatstikke goed of, ze was vol lof over de verhaelen. Ze hadde et zels dat ik een outsider van de Gysbert wezen kon. Now ja, mar dat is nogal wat. Ik daenke aenlik daj’ veur die hoogste Friese literaire pries in et Fries schrieven moeten. Mar et is een groot komplement.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

Wy hiene in kurieuze relaasje, sy en ik. Sy kaam út in hiel oar, in folle hurder en ûngefoeliger miljeu. Dat makke har neat út, mar yn myn ûnderfining bleau der altyd in beskate ôfstân tusken ús, in soarte fan nivo- of stânsferskil. Guon yn ’e famylje koene ús relaasje ek net sa bot wurdearje. Of se begriepen it gewoan net. Myn oars sa ynskiklike twillingbroer bygelyks, dy fûn har mar in lichte fûgel. Syn ûnbegryp, dat delbûgende fan him, hat fêst ynjûn west troch oergeunstigens, wol ik leauwe. Want werklik, se wie sa trou as goud, as ik har nedich hie, stie se alle kearen foar my klear.… Lês fierder