Yn de praktyk fan it skriuwen blykt der ûndúdlikheid te wêzen oer hoe’t it û-lûd stavere wurdt. Yn dy earste sin komt dat lûd al fiif kear foar: trije kear skreau ik it as û en twa kear as oe. Guon hawwe noch lêst fan ferâldere wurdbylden.
Oant we yn 1980 in ferienfâldige stavering krigen, koene we sels in sin tsjinkomme as “Joun om acht ûre wurdt de foarstelling ‘Unfoech!’ jown.” Joun ([van]avond) en jown (gegeven) klonken (hast oeral) gelyk, mar it û-lûd waard net gelyk skreaun. Yn wurden as boun (bond), houn (hond) en foun (vond en gevonden) waard it û-lûd mei in ou oanjûn, mar yn jown net, want dat wie besibbe oan jouwe, in foarm fan it tiidwurd jaan.… Lês fierder