In laudatio. Oarspronklik in komplimintearjende of oanbefeljende taspraak, in panegyricus, dy’t yn it âlde Grikelân mei syn oratoren en filosofen op folksfeesten hâlden waard, mei as doel om stêden en ynstellingen te ferhearlikjen.

By de Romeinen pakte sa’n taspraak al gau tige loovjend, sels flaaierich út, om’t er yn har kultuer meast rjochte wie ta, of hannele oer in bekend en machtich persoan. Ien fan de bekendsten is skriuwer Cicero syn laudatio op Pompeius út 66 foar Kristus. Dy wie stuolle op it grutte belang dat Cicero oan de republikeinse Pompeius hechte as ferdigener fan Rome tsjin de piratefloaten fan Sisilië.… Lês fierder

Het was een wonderlijke bijeenkomst gisteren in de Statenzaal van het Provinciehuis, waar ik mijn boek De Friese spagaat mocht aanbieden aan gedeputeerde Eke Folkers. Geart de Vries opende de vergadering in het Fries met een korte inleiding en een fraai en toepasselijk Fries gedicht. Een aantal mensen was van ver gekomen, uit Amsterdam bijvoorbeeld, zoals een oud-klasgenoot van mij op het Ignatiuscollege, maar ook elders uit den lande. De voertaal zou dus Nederlands moeten worden, maar Geart liet ieder ook vrij om in zijn eigen ‘memmetaal’ te spreken. In memmetaal is de taal dy’t in minske as bern it earst leart (yn ‘e regel fan ‘e mem; dêrfandinne de oantsjutting).… Lês fierder

It Wâldfrysk is de meast werkenbere Fryske fariant. Dat docht bliken út in grut ûndersyk nei Fryske útspraakferskillen, dat freed presintearre waard op de Dei fan de Fryske Taalkunde yn Ljouwert.
De ûndersikers lieten 1.600 minsken 40 koarte lûdsfragminten hearre út 20 útienrinnende wenplakken yn hiel Fryslân, mei dêroan keppele de fraach: wêr wennet de sprekker?
De lûdsopnames út De Westereen en Jobbegea waarden it faakst tawiisd oan it goeie plak, fertelt ûndersiker Anne-France Pinget fan de Fryske Akademy.

Lês en sjoch fierder by Omrop Fryslân

 … Lês fierder

Yntrigearre troch de earste reis nei Ingelân dy’t de Jongfryske foaroanman en letterkundige Douwe Kalma (1896-1953) eksakt hûndert jier lyn makke, beprate ik mei myn maat Binne Keulen, de yndertiid ek yn it Frysk ôfstudearre dosint sjoernalistyk oan de hegeskoalle Windesheim om Douwe Kalma foar in part nei te reizgjen.

Kalma hie yndertiid wikenlang yn Ingelân west en fan syn reis yn achttjin ûnderskate ôfleveringen yn it tydskrift Sljucht en Rjucht fan 1924 wiidweidich ferslach dien. In jier letter hied er – wer yn deselde moannen, juny en july – syn twadde Ingelânreis makke. Foar in part gie er doe nei deselde plakken ta.… Lês fierder

Hjirre sizze de lju gauris tsjininoar, as se oanjaan wolle dat it libben yn in skeet en in sucht foarby is: A vida é dois dias (It libben is twa dagen)! Dêr’t de oar ornaris drûchwei op anderet: Sim, e um deles já passou (Jawis, en ien dêrfan ha wy al hân)!
De tiid hâldt gjin skoft, sizze Friezen witwêr op ’e wrâld. (No ja, ‘witwêr op ’e wrâld’? Utsein yn Fryslân fansels; dêr sizze se hjoed-de-dei nei alle tinzen: De tijd neemt geen lunchpauze.)
De Romeinen seine: Carpe diem (Nim de dei mei)!
En sa binne wy sa goed as wer werom by it Portugeeske sechje…

Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder