An et begin van de middag he’k op ‘e fiets naor aachterneve en iemker Piet in Wolvege west om weer acht potten hunning op te haelen. Ik neme altied verschillende soorten mit: koolzaod, bloemen, liendeblossem… Ik bruke een protte hunning, ok deur de thee. Piet hadde nog een mooie en lekkere tip. Zien moeder dee eertieds een dun laogien hunning op een beschuut, leut dat d’r vervolgens even intrekken, dan kwammen d’r plakkies erebeie op en daor weer een peer druppen hunning over. Ik hebbe et vandemiddag drekt uutperbeerd.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

“De algen groeie hurd”, seit de man dy’t by It Fryske Gea wurket. Ik sit noch hieltyd yn de skriuwersarke op de Feanhoop. Ien kear yn ’e wike komme de frijwilligers fan It Fryske Gea op besite.
De griene bollen ûnder wetter binne algen, lear ik. Ik wist net hoe’t se hjitten. Se sjogge der sêft út. Troch de dei hinne ûntdek ik in foar my hiel nij libben ûnder wetter, lykas in lytse snoek dy’t der útsjocht as in tûke en like ûnbeweechlik is.
De sinne skynt blykber ek ûnder wetter. Hy ljochtet de algen op. In rivierkreeft genietet fan it sintsje, dwaalt oer de algen oant er dy as in gerdyn iepenet en it toaniel ferlit.… Lês fierder

Ik hew ’t d’r nooit werklik inkregen, ‘Klaas’. Kwessy fan opfoeding, dink. Hij het mij deur de jaren hine weethoefaak korrizjeerd. Myn ‘Goeie, Dankert’ worde drekt ôfstraft, want hij waar d’r skerp op: ‘Klaas’, saai hij dan, ‘’t Is Klaas.’ Ik waar mij der deur de terechtwizings och soa fan bewust, maar dos gong ik nag geregeld in de ‘fout’.

Fansels noemde ik him eerst Dankert. Soa waren de kaarten skud doe’t wij nander faker teugenkwammen. Ik as sjoernalist, ’n broeky nag, doe’t ik sont 2000 de redaksy fan de Bildtse Post anfoerde na ’t ferstorven fan ôns pake Gerryt-Dirks (die’t hij goed kinnen had).… Lês fierder