Wat moet je hier voor hebben, vraagt een meneer en zwaait met twee stripboekjes in oblongformaat voor mijn neus. Frank de Vliegende Hollander, een strip die in 1955 Kapitein Rob opvolgde in het Parool. Zelf ben ik nog druk bezig om de lampjes en het espressoapparaat te activeren. De prijs staat voorin, zeg ik. Ja, zegt hij, er staat vier euro in de boekjes, ik bied je vijf voor de beide samen. U vindt dat ik arm moet blijven? vraag ik. Ze hebben wel wat kleine beschadigingen, is zijn antwoord. Meneer, die boekjes zijn ongeveer net zo oud als uzelf bent en u hebt ook geen glad velletje meer.… Lês fierder

“Each that we lose takes part of us / a crescent still abides, / which like the moon, some turbid night, / is summoned by the tides,” Emily Dickinson wrote as she reckoned with loss after her mother’s death a century and a half before neuroscience illuminated that abiding crescent as a synaptic reality engrained in the brain’s model of the world.

As the poet Meghan O’Rourke wrote in her own stunning reckoning with loss in the epoch of neuroscience, “the people we most love do become a physical part of us, ingrained in our synapses, in the pathways where memories are created.”… Lês fierder

– Hoe is it mei de wein, Keimpe?
Jouke de Groat wist persiis hoe’t er Keimpe Piters Dykstra op ‘e lije side oankomme moast.
Dan kaam ús pake glunderjend oerein. Want it petearret it noflikst as men it ûnderwerp yn it each hat, no? En dan stiene beide mannen foar it rút nei bûten te sjen – ús pake mei it boarst foarút, hannen op ‘e rêch, sa grutsk as in stoaterske hoanne, en De Groat mei de hannen yn ‘e bûse en mei tewille ‘Soa!’ en ‘Nee, wol?’
Ut en troch kaam der in hân fan ús pake nei foaren en omheech om syn wurden wat mei te jaan.… Lês fierder

Vandaege het Douwe hier west. We fietsen elk jaor hier een keer en een keer bi’j him in Veenwoolden. Douwe krigt hier de fiets van Anke altied mit. Hi’j was hier vandemorgen om half elf. Ik hebbe him eerst koffie en zelsbakte kokeskoeke veurzet en doe bin we een ure laeter op pad gaon veur een tochien van 45 kilemeter. Bi’j de Kuunder langes naor de sluus bi’j Ni’jberkoop. We zollen binnendeur naor Buil en De Oosterstreek, mar we konnen de weg naor Bekhof niet op.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

“Ik fiel my op it earste plak Frysk, dêrnei Europeesk en dan pas Nederlánsk.” In ’n mooi gesprek met Jacob Haagsma (LC Freed, frijdag 8/7) laai de talintfolle Frise rapper Pieter Zijlstra syn geloofsbrieven op tafel. Ferfang ‘Frysk’ deur Bildts en ’t is myn folgorder.

’t Weerklonk omdat ’t nou ’s niet ’t ferhaal waar fan een die’t wel eventsys fertelle sil hoe’t ’t allegaar sit. Zijlstra (22) stelt him kwetsber op, hij ôndersoekt en befraagt syn identiteit. Hij is op en top Fries, ja, maar wat is dat, wat betekent ’t? En hoe sit dat at ’t foor de ene Fries weer heel wat âns betekent as foor de ânder?… Lês fierder