Hoe verder je terug in de tijd gaat, hoe belangrijker literatuur wordt. In tijden van teruglopende studentenaantallen, sluitende boekhandels en hardnekkige ontlezing is het moeilijk voorstelbaar dat literatuur ooit met twee benen in de maatschappij stond, een spilfunctie vervulde, zelfs onmisbaar was. Dit inzicht kwam als een klap in het gezicht van een kersverse studente Nederlands die zich bij haar studiekeuze vooral had laten leiden door een voorliefde voor de autonome verzen van Gorter. Zoals voor veel jeugdige lezers was ook voor mij literatuur een manier om even te vergeten, te verdwalen in andere realiteiten (en dan, zodra de laatste pagina bereikt, weer genadeloos te worden uitgespugd in de desillusie van alledag).… Lês fierder

Onthullend nieuws toch wel, over een oude bron, las ik in Stemmen op Schrift van meesterstilist en meesterlijk wetenschapper Frits van Oostrom, over de oerzin van de Nederlandse taal, Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, dat door de scribent in een zeer prikkelend denkbetoog, vrijelijk erop los speculerend zonder grip te verliezen op de grondteksten, wordt herleid tot een Moorse herkomst, te weten het Islamitische Andalusië waar grofweg tussen 800 en 1400 een superieure hofcultuur ontstond waarvan de liefdespoëzie tot op de dag vandaag voortleeft in de Maghreb, en die niet alleen zuidwaarts inspireerde maar ook noordwaarts ging, omdat poezie vleugels heeft, waardoor het middels hertalingen zijn weg vond naar de troubadours van Occitaniú, de grote verspreiders van de zangcultuur in vroeg-modern Europa, en dat een monnik vleugjes van zo’n lied heeft gememoriseerd, oorwurmen waren ook in die tijd universeel, waarop het terechtkwam in de marge van het onderhavige boek waar we onze eerste zin uithalen, daar levert Van Oostrom geen definitief bewijst aan, wat ook niet hoeft, de auteur koppelt als een detective schijnbare toevalligheden aan elkaar om te laten zien dat er heelwel van toeval geen sprake kan zijn geweest, integendeel: es muss Sein!… Lês fierder

Ik hebbe de laeste tied Geen tijd verliezen van Jolande Withuis lezen. Withuis is een bekend biografe. Heur biografie over Juliana uut 2016 was een groot sukses. Vleden jaor kwam Geen tijd verliezen uut. Een biografie over Jeanne Bieruma Oosting. Ien van de bekendste keunsteneressen uut de twintigste ieuw. Ze schilderde en was grafikus. Ze ontsnapte an heur aodellike femilie, gong heur eigen weg. Woonde en warkte in Amsterdam en Peries. Heur femilie vun dat niet zo aorig. Een vrouw uut heur milieu heurde te trouwen en kiender te kriegen.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder