Ik hie der nea fan myn libbensdagen by stilstien dat rinnen ea in behiplik krewei wurde koe. Men hoecht ommers inkeld mar de iene poat foar de oare te setten, wie ik fan betinken. Ik hie better witte moatten. Ik haw ús beppe Gatske nea oars kennen as mei twa stokken, ús beide âldelju rûnen ek frijwat kruk en myn suster kroasket al withoelang mei twa krukken. En by it oersetten en redigearjen fan boeken brûk iksels de lea ek net bot. Dat foar’t ik der erch yn hie, wie ik sa breklik op ’e gong as in âldman.

Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder

Deze week weer een recensie van een gedichtenbundel afgestoft: van Plaatselijke tijd van Harmen Wind (1945 – 2010). De bespreking was eerder te lezen in Bloknoot 21, jaargang 6 nr. 3, van augustus 1997. Twee jaar eerder stond er in dat blad een interview dat ik met Wind had. Dat heb ik al eerder afgestoft. Bij het doorlezen van de recensie van toen, vond ik het vooral prettig om de gedichten van Wind nog eens te lezen. Zouden die niet een keer gebundeld moeten worden in een verzameluitgave?

Lês fierder by Teunis Bunt… Lês fierder

Sneintemiddei 23 maart waard yn literêr kafee De Gouden Leeuw fan Tresoar it nije boek fan Willem Verf presintearre. Ik skreau dêr op 27 maart al oer. Ik hie op dat stuit noch gjin tiid hân om it te lêzen. No’t ik it wol lêzen haw konkludearje ik dat it mear as de muoite wurdich is. Ik haw it yn ien kear efterinoar útlêzen en dat net allinne trochdat it mar 144 siden telt.

Lês fierder by Goeie… Lês fierder

As de sinne skynt en it wurdt wer waarm, dan krij ik ferlet fan jazz. Leafst mei Braziliaanske ynfloeden. Al fan ein fjirtiger jierren ôf stjoerde de U.S.A. jazz-muzikanten nei Brazilië op goodwill-toernee. Dat wie benammen in politike set yn de striid om de geunst fan de lokale befolking, Amerikaanse frijheid foar it kommunisme fan de Sovjet Uny oer.

Mar de jazz sloech oan yn Súd-Amerika, en de Amerikanen namen de samba mei nei hûs. Efkes wie Brazilië it kulturele sintrum fan de wrâld. Dat duorre net lang. Begjin sechstiger jierren flechten Braziliaanske muzikanten nei de U.S.A., omdat se net mear feilich wiene ûnder it nije, militêre rezjym.… Lês fierder

Zzzzpp. ’t Geluud as portaal naar een fan ôns groatste, mooiste netuurparken: de Feluwe. Te herkinnen an dat zzzzpp dus, dat je hore at je over ’t wildroaster rije. As gaan je over de sken bij de kassa: je binne inchecked.

Ik loof dat de roasters hur orizinele funksy nag ferfulle en swijnen, reeën en ânder wild fan de sneldyk ôfhouwe. Dos foelt ’t as lêge se der foor ôns mînsen. ’n Roaster is ’n grîns, simboaliseert ‘n begin en eand fan wat wij in Nederland netuur noeme: ôfbakende grônd, in kaart brocht, omhaind. Kwantifiseerber.

Lês fierder by Stichting Bildts Aigene… Lês fierder

In januari 2005 ontstond opeens een fel debat in het wonderland van de Friese letteren. Hoofdfiguren waren Michaël Zeeman, Abe de Vries en Chrétien Breukers. Zeeman was benoemd tot voorzitter van de jury die later in dat jaar de Gysbert Japicxprijs zou uitreiken aan Abe de Vries, die toevallig (?) als een van de eersten op de hoogte was van die opmerkelijke benoeming van Zeeman als juryvoorzitter. Die toekenning van de prijs was op zijn minst opmerkelijk, al was het maar omdat Abe de Vries in die tijd nogal in opspraak was geraakt door uitspraken over het oorlogsverleden van de Friese dichter Douwe Kiestra.… Lês fierder