in frou makket har drok oer neat
it is in hiele keunst om jin
drok te meitsjen oer neat
de dei hat ommers altyd de blaai út ’e bek
in man tinkt:
as ik plan-út gnize wol moat
ik de bliere stofkes aktivearje
in ein fytse foar de moraal
grut nijs
dy man wol himsels mei de kombinaasjetange yn ’e earm knipe
dy frou wol harsels mei de wetterpomptange yn it wang knipe
wêrom
wolle dy man en frou de wrâld
begripe dêr’t de heksebile gûlt? … Lês fierder
De sinteklazedrokte hawwe wy wer hân. De flauwe grapkes dy’t sa’n hiele jûn oer en wer geane en dan ek nochris fan dy rimelerijkes dat men perfoarst aardich fine moat. Fakentiids wittelang mei kromme formulearringen om’t it hoe dan ek rymje moat. Wat is it dan in ferromming dat der wer in nije ôflevering fan de digitale ensafh ferskynt.
Poëzij
Elmar Kuiper skriuwt dat men jin dreech drokmeitsje kin oer neat. Somtiden is dat oars samar klear.
Ane Bote Jukema fytst troch Boalsert en komt mei in tapaslik hjerstgedicht. It is faaks mear in wintergedicht om’t Kening Winter sa ier syn yntree dien hat.… Lês fierder
Kultuer libbet út himsels, út syn yntrinsike krêft wei. It is yn ’e minskewrâld in gegeven. Oer kultuer hoecht men net yn te sitten.
Men hoecht dêrom ek net yn te sitten oer oerheidsbesunigingen op kultuer. Dat jild is moai meinommen mar de kultuer bestiet der los fan.
Itselde jildt foar in auteur dy’t seit dat er hast wol mei it skriuwen yn it Frysk ophâlde kin om’t de provinsje der hieltyd minder jild foar oer hat. Lit him ophâlde, want foar de kultuer wie er al ferlern.
Kultuer hat syn eigen dynamyk, kreëarret syn eigen situaasje.
As in oerheid besuniget op kultuer komt dat út ’e kultuer sels wei.… Lês fierder
Ut myn hotelkeamer haw ik it sicht op in skomjende see. De Arabyske See dizze kear. De brâning is mar op hûndert meter ôfstân en makket dat bekende lûd dêr’t ik as bern sa sljocht op wie. De fakânsjes op Skylge mei it ljocht fan de Brandaris en yn de fierte, as je hiel goed lústeren, sei ús heit, de brâning fan de Noardsee. De ramplesant foar de Brandaris is der ek: it lighthouse, in toer yn heldere kleuren wyt en read skildere. Alle jûnen wjukje de strielen oer myn holle hinne. Ik bin hast yn it súdlikste plak fan Yndia en dochs fielt it sawat as thús.… Lês fierder
Gent moast sa’n moaie stêd wêze, in soad kultuer ek. Wy moasten dêr sels mar ris sjen en in kearke net, lykas oars, trochjeie nei Frankryk.
Wy moasten fansels nei it SMAK, [Stedelijk Museum voor Actuele Kunst] ferneamd fanwege de spraakmeitsjende tentoanstellingen fan hypermoderne keunst.
2 frachtweinen fol
De earste seal biedt in ferrassend útsjoch op in foto fan in ûnbidige hal. It glês spegelet de seal dêr’t wy yn steane, seal en hal mjukse troch inoar hinne.
Ferhip, dêr beweecht wat: in pear minsken, in heftruck…
De skiedingswand blykt fan glês en wy sjogge yn dy hal, mei panoramysk effekt, de technyske tsjinst fan it museum oan it wurk.… Lês fierder
Ienris yn de safolle tiid moat men jin útprate, de kop himmelje en it moed romje. Oars krijt men op it lêst in soarte fan fersmoargjen, ôfeart dat him fêst set en nei ferrin swierrichheden jout. Dat ik sels ek oan sa’n himmelaksje ta wie fernaam ik okkerdeis, doe’t ik my ûnder de dûs mei autosjampoo stie yn te sjipjen. Folle rook siet der net oan, mar it skomme omraak. It die bliken: de frou hie de tegels dermei dien. Dy begjinne der nammetlik moai fan te glimmen, en it wetter bliuwt der ek minder op lizzen. Dat lêste wie by my net it gefal, mar de plasse hat, nei wat wriuwen en poetsen, noait sa moai glânzge as doe.… Lês fierder
