Ik hie in nije ôfspraak makke by de baly fan de toskedokter en doe’t ik fuortrinne woe, kaam der krekt in kreaze âlde frou út de praktykromte.
Ik sis frou, mar eins wie it in dame. Dame, is dat wol geef Frysk? Ha wy dêr wol in goed Frysk wurd foar? Of besteane der gjin dames yn Fryslân?
Mar goed.
Ik tink dat se de tachtich al helle hie. Kreas jurkje oan, jaske deroer, moaie ketting om. Bytsje eachskaad op. Bytekene en gelikense wynbrauwen, al wiene it net fan dy hippe Frida Kahlo boarstels.
Sa soe ik der ek wol útsjen wolle, as ik sa âld bin.… Lês fierder

Ha wy de koroanakrisis krekt hân. Lizze wy ynienen wekker fan in freeslike oarloch yn Oekraïne. Fielt noch akeliger as koroana. Yn wat wrâld binne wy mei elkoar bedarre?
De bylden op TV en yn ’e krante binne net mei droege eagen oan te sjen.
Ik hie al in kollum klear. In fleurige kollum. Dy kin no gewoan net. Fielt net goed.
Mar earlik is earlik, ik zap de oarloch op TV ek wolris fuort en set in domme kwis oan. Nei in kertierke tinkst: ‘Wat sit ik hjir eins te dwaan?’ Oekraïne yn ’e brân en ik hoopje dat de sympatykste fan de kandidaten de striid wint.… Lês fierder

Dy sân finkjes man, fan Joris Luyendijk, dy hat my yn ’e besnijing. Dat sa’n man, mei syn sân finkjes, de measte kâns hat om in machtich man te wurden.
Dat hy man is, is al in finkje wurdich. No ja sis! Dat jildt ek as hy hetero is, wyt, FWU of gymnasiumdiploma hat, universiteit dien en op syn minst ien âlder hat dy’t yn Nederlân berne is, ryk en/of heechoplaat.

Ik betocht hoefolle fan sokke sân finkjes manlju ken ik dan wol?
Om’t ik al wat langer libje, ken ik al aardich wat manlju, of ha se kend, mei macht.… Lês fierder

De ferneamde Karmelyt Titus Brandsma (1881-1942), oait as professor ferbûn oan de universiteit fan Nijmegen, fermoarde yn Dachau, ha ik altyd in waarm hert tadroegen. As Boalserter gie ik as bern faak mei ús heit te rinnen. En meastentiids gienen wy gau de stêd út om bûtenút in paad te folgjen. By Ugokleaster wiisde ús heit dan nei de pleats dy’t dêr stie. Op in spesjale toan sei er dan: “Dêr is pater Titus hikke en tein”. Heit fertelde dan wat Titus allegear dien hie, benammen yn ’e oarloch en wêr’t de pater foar stie. En no, yn it jier dat Titus Brandsma hillich ferklearre wurde sil, is it faaks wol aardich om hjir wat te fertellen oer pater Titus.… Lês fierder

En dêr hiene wy dus wer sa’n parsekonferinsje mei Rutte en de Jonge. Dêrnei tink ik dan altyd: Wêr binne wy dochs yn bedarre? En wer kinne wy fan ’t jier net ‘gewoan’ de hiele famylje om ’e tafel nûgje mei de Kryst.
Mar dan fynt myn frustraasje meastal gau in útwei. Yn de kreativiteit fan de minsken om my hinne. Hoe’t elk der dochs altyd wer wat op útfynt om it gesellich te meitsjen.
Mar fjouwer minsken op besite? Ach, in stel is eins ien. Dus kinst fjouwer stellen útnûgje. Of: Meist mar fjouwer persoanen op ien dei op besite ha.… Lês fierder

Buorfrou A. kaam wat boeken bringe foar myn ‘Lytsebyb’ bûten. ‘Wolst ek tydskriften ha?’ frege se. ‘No nee, juh,’ fûn ik, ‘want wat wolst der dan wól of wat wolst der dan nét yn ha? En ik wol der gjin rommel yn ha. Inkeld boeken dus.’
‘O,’ sei se, se seach wat sneu, en kaam doe feninich: ‘Of fielstû dy dêr te goed foar? Foar in lekker rabbelblêdsje?’
‘Jawis,’ sei ik like feninich werom. ‘Net te goed, mar miskien te min. Of soks.’
‘Uuh,’ sei se, ‘hoe bedoelst?’ Dat wist ik eins ek net en ik skode dêrom mar gau har boeken yn it boekekastke.… Lês fierder

‘Ik moat der wol oan wenne, hear,’ suchte freondin T. ‘Wat wie it in kabaal!’
‘Wat no, juh? Watfoar kabaal? Dy fleantugen?’
‘Eh nee, op dy reüny, fan it ôfrûne wykein. Ha ’k dy ommers wol ferteld? Dy famylje-reüny. Ik bin sokke groepen minsken net mear wend. Nei de koroana stilte. Dan krigest somtiden mar ien minske op besite. Mar no sietst ynienen yn in hokfol. Mei goed tritich minsken. Dy’t allegear tagelyk wat fertelle wolle.’
‘Gesellich dochs?’
‘Jawis, mar ik tocht op in stuit al: Wêrom raze se allegear sa? Soene se ûnderwilens allegear dôf wurden wêze?’
‘Minsken wienen bliid om elkoar wer ris te sjen,’ tocht ik.… Lês fierder