Giny Bastiaans

In drekskriuwer op fb

logo.ensafh

De man oan de oare kant fan it paad yn de trein die my oan ien tinken. Syn lûde stim lei in daam yn myn holle. Ik koe der net by komme wa’t dit ek al wer wie. Dat steile hier, rjocht oerein, dy wat skeane noas. Dy grutte earen. Dat opheljen fan syn noas mei dat snúfke.

It wie in boaze man. Dat fûn ik eins net by him passen. Gjin idee wêrom’t ik dat fûn. Lykas elkenien hie er it oer de polityk en miende er te witten hoe’t it siet. En noch slimmer, dat er it by it rjochte ein hie.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Hege need

logo.ensafh

Ik skode mei myn oploege winkelkarre by de kratten bier en frisdranken del en at it dêr no fan kaam, fan al dat wiete spul, ik wit net, mar ynienen fielde ik dat ik foar’t ik fan hûs gien wie, earst noch nei it húske moatten hie. Koe ik it lang lyn mei wat taknipen noch in aardich skoft folhâlde, op dizze leeftiid slagget dat net mear. Wat soe ik dwaan? Karre steanlitte en freegje at ik it húske eefkes brûke mocht? En wêr’t dat dan te finen wie? No ja, ik wie klear mei de boadskippen, ik koe wol nei de kassa en dan tagelyk myn koarting fan de Postkoadelotterij ynleverje.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Doarkebelje

logo.ensafh

Hjir ha wy in klopper op ’e doar. Myn bettere helte is der net sa wiis mei, want hy heart de klopper net altyd. Ik fyn it prachtich en dêrom gean wy net oer op sa’n nijmoadrige, mei sa’n dingdong en noch slimmer, in kamera dy’t sjen lit wa’t der foar de doar stiet. Wy ha altyd noch ús keukensrút dêr’t we elkenien sjen kinne dy’t by de doar komt. Dat bringt wol mei dat wy net op de buertapp filmkes sjen litte kinne fan in jonge mei in pet op dy’t fertocht by de hûzen lâns rint. Sa as lêstendeis in tal minsken die.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Fuotbalferstân

logo.ensafh

‘Komt beppe ek te sjen?’ frege Thomas, myn âldste beppesizzer. En hy seach my oan sa’t inkeld hy dat dwaan kin. Krekt itselde as doe’t er in pjut wie. Fol fertrouwen en iepen.

Hy spilet yn it earste fan de fuotbalclub yn syn doarp yn Grinslân. En syn ploech moast fuotbalje tsjin in Fryske klup foar promoasje nei in hegere klasse. Dat gie oan op ’e grins tusken Grinslân en Fryslân. It wie spannend. Net inkeld om de wedstriid mar ek oft der genôch fuotballers wiene foar in alvetal. It doarp is nammentlik sa lyts, dat se mar krekt alve spilers ha foar it earste.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Sa’n dei

logo.ensafh

Oan it natuerpaad dêr’t ik gauris rin stiet in lytse bungalow. Ik ha altyd niget oan de tún dêr. Allegear krûdige planten. Mar ek stinzeplanten as ayttablom, maitiidsblom, jufferkes. Grôtfol, gjin swarte grûn te sjen. Krekt myn tún. Diskear skrok ik. De frou dy’t dêr wennet lei langút tusken de planten. Har grutte bosk griis krolhier lei tusken it blau fan de ferjit-my-net. Se kaam krekt mei de holle omheech en seach my mei skrik yn ’e eagen oan. Ûnhandich besocht se oerein te kommen. Ik rûn op har ta en seach dat har spikerbroek dweiltrochwiet wie.

‘Nee nee,’ snokte se, ‘net wat jo tinke, hear!… Lês fierder

Giny Bastiaans

In pilske yn Stralsund

logo.ensafh

Ik moat de lêste wike gauris weromtinke oan de tiid dat yn Berlyn ‘de muorre’ foel. Doe wie der in hiel oare sfear yn it lân as no. Der waaide ynienen in oare wyn. En dat joech enerzjy, fleur, in feilich gefoel. Gjin eangst mear foar oarloch, driging.

It siet der yn de jierren dêrfoar al wat oan te kommen. Want songen wy mei inoar net: ‘Leaver in Rus yn myn bêd as in krúsraket!’ En wy glimken doe’t wy letter ús Willem Alexander in bierke drinken seagen mei Poetin. Kinst dy no net mear yntinke. Al moat ik der ek net oan tinke dat ús kening dat no dwaan soe mei Trump of mei syn gnizende cowboys, sittend yn ’e bank, grutsk nei in slagge bombardemint op Jemen.Lês fierder

Giny Bastiaans

In koekoek yn ’e stêd

logo.ensafh

Ferhúzje is in spannend aventoer. Benammen fan in doarp nei de stêd, wat ik die. Do begjinst der oan, mar witst net hoe’t it fiele sil. Ik bin grut wurden yn ’e stêd en ha twa jier yn in metropoal wenne. Yn it doarp ha ik krapoan in heal libben wenne. Dat hat foardielen en neidielen.

Dyn rêchpûde wurdt yn ’e rin fan ’e jierren fuld mei moai en minder moai. Yn in doarp hoechst mar ien tsjin te kommen dêr’tst efkes in praatsje mei dochst oer it waar of soks, om tagelyk te witten dat sy of hy de ynhâld fan dyn rêchpûde ken, fan it gelok en de tsjinslach, sûnder it der altyd oer te hawwen.… Lês fierder