De man oan de oare kant fan it paad yn de trein die my oan ien tinken. Syn lûde stim lei in daam yn myn holle. Ik koe der net by komme wa’t dit ek al wer wie. Dat steile hier, rjocht oerein, dy wat skeane noas. Dy grutte earen. Dat opheljen fan syn noas mei dat snúfke.
It wie in boaze man. Dat fûn ik eins net by him passen. Gjin idee wêrom’t ik dat fûn. Lykas elkenien hie er it oer de polityk en miende er te witten hoe’t it siet. En noch slimmer, dat er it by it rjochte ein hie.… Lês fierder