Twa jier lyn moete ik in mantsje yn it doarp M. It wie yndie net in man, mar in mantsje. Dochs, wat in grutte geast en in libbenswiisheid fan ieuwen, like it wol.
It wie simmerstil yn it doarp, der gong gjin suchtsje wyn troch alles wat grien wie, de sinne skynde gleon as tidens in Spaanske siësta en op in bankje siet ik op ’e bus te wachtsjen.
Hy kaam kalm oankuierjen en gong neist my sitten as sei it himsels.
‘Do moatst om dyn terms tinke,’ sei hy sûnder mear, ‘net tefolle fleis ite en dyn mage kin net oer slaad, paprika’s en boerebûter.’… Lês fierder