Yn tsjustere tiden is der altyd noch sokssawat as fantasy. Kinst altyd ferdwine yn moaie of spannende ferhalen, mar sels yn fileine fantasy kin in sprankje hoop sitte. Nim no bygelyks mines. Ik krige sa’n fantasy doe’t ik ús krystbeam ôftúgde. Mei weemoed seach ik nei in brekber sulveren glânzjend robotsje en tocht even werom oan de tiid dat myn soan noch fjouwer wie. Syn hier noch blond en mei kroltsjes. Noch gjin bûgel, mar molketoskjes sa moai op in rige en no is de tiid foarby flein en wol hij gamedeveloper wurde.
Mei dit takomstbyld foar eagen dwaalden myn tinzen fierder ôf nei it nije jier en – sa kin dat gean yn dyn holle – tocht ik ynienen oan Trump en Musk, dy’t oait ek lytse jonkjes west hawwe.… Lês fierder