
Groot. Edwin de
Edwin de Groot: De Deelen
Blaudrukken op de Blue Marble

Blaudrukken op de Blue Marble
ast wolvespoaren yn ´e snie sjochst
de iesiters nei mekoar roppe en raze
dan witst it
earne tusken de beammen
is der wer stoarn
net skjin en suver
yn in koarte sprint
om de trein noch helje te kinnen
mar rûch en rou
as fel en fetten skuorre
oant inkeld noch in karkas
yn stikken
sloarderich delsmiten
as lege swimfesten
op in frjemd strân
en nei de bearen
stoffearje de fûgels de nêsten
mei de lêste tûfkes hier
jouwe jagers de jongen tate
sykje âlden de bern
Leeljes
IM Bartle Laverman
Mortiermineur

Gjin better wapen tsjin ferjitnis as in monumint yn moarmer, mar tombes binne út ’e tiid en in prealgrêf rûkt nei lang fergiene adel. Net ien wit wa’t ik bin en dy’t myn namme kenne, wenje oan myn strjitte yn in doarp fan neat of it meast beskieden stedsje fan de alve. Dêr ha se my stean sjoen yn it finster fan har blauwe enveloppen, op ’e wite sluven fan har kryst- en jierdeikaarten, en kwattelen my jierliks del op ’e earste side fan wer in nije bûsaginda. Mar papier ferliest terrein, wat ik, fjildhear, festinggelearde en útfiner fan myn eigen mortier, al iuwen earder die.… Lês fierder
De keale dearnis fan dingen

Op koweblomkes sjit molke gjin woartel
de boer skrobbet it griene fel
mei hurde boarstels
en deade sjippe
de jager kloek en warber knypt de eagen ta
stikelstekker mei sjitkrûd lûd
it fjild wer skjin en fleis
sil der groeie
de boer rekket wei, de jager allikegoed
en it keninkryk feroaret en it keninkryk feroaret net