We stiene noch mar in blauwe moandei mei de caravan op it wenstige seizoensplakje by ús bolleboer yn Noard-Hollân, mar it moaie waar liet noch op him wachtsje. It ûnbidige fjild mei titelroaskes foar de doar stie der lykwols noch hieltyd prachtich by. Wy hiene ornearre dat de foartinte noch wol even yn ’e banken bliuwe koe. Wy soene it noch wol efkes sûnder rêde, yn ’e caravan koene wy ek wol út ’e fuotten. Mienden wy. Mar nei in pear dagen waard it lykwols wat krap en rûnen wy inoar soms dochs wat te folle yn it paad. Dat doe’t it waar wat opknapte en de wyn ek net al te folle mear byspile moast it mar wêze. … Lês fierder
Nijp. Henk
Links- of rjochtsom dat is de kwestje
Hoewol ‘t it bûten noch glûpende kâld oanfielde, bruts de maitiid hjir en dêr dochs troch. It beamkeguod waard, wat wifkjend, al grien. Wy rieden troch de lânsdouwen fan de noardlike provinsjes. En doe’t wy troch de kop fan Noard-Hollân tuften, stiene de hyasintfjilden dêr te pronkjen yn, nei myn idee nochal oerdwealske kleuren, pears, rôze, wyt, giel, blau en allerhande fariaasjes dêrfan. Betide fakânsjegongers, benammen ús easterbuorren mei waarme mûtsen op, stiene manmachtich mids de blomme-ekers om groepsfoto’s dan wol selfies te meitsjen. Dêr koene de bolleboeren mar wer wiis mei wêze. As der dan ek noch in mûne op ’e eftergrûn stiet te draaien, is it plaatsje kompleet.… Lês fierder
iere maitiid
ik rûn har efterop, oare kant dyk
hja hie de paraplu op,
de beppe fan in pear wenten fierder
ik hie de paraplu ek op,
in stoarmmodel, blau,
mei sa’n koarte foarkant
it waaide amper
hja hie ien mei in skotse rút
by de hoeke rûnen we lykop
we moasten nei skoalle
om ‘e bern
hja om R, H, S en D
ik om A en T
it reinde pypstâlen
‘wat is ‘t hjoed wer wiet, net?’
‘it hâldt mar net op!’
‘juster wie it krekt sa moai’
‘dat waard ek wolris tiid,
en no ha wy dit wer’
‘nije wike wurdt it better’
‘o… sizze se dat?’… Lês fierder
Foar F
De wyn skuorde sa út en troch fûl oan it stjoer. Wy rieden yn it roetsjuster oer de lange dyk mei oan wjerskanten wetter. De weagen oan ’e rjochterkant moasten wol wite krunen ha. Ek foar, efter, boppe en ûnder ús wie wetter. De streken op ’e dyk wiene hast net te sjen.Doe ’t ik in wat trage frachtwein foarby woe waard it hielendal nuodlik, it wie in kwestje fan ‘lok wat jouste’ en hâld it stjoer rjocht. Op ’e foarrút kletste in onhuere bats wetter dy’t de rutewiskers net goed oankoene. Oerlevere oan it momint, even gjin sizzenskip oer wat der barde.… Lês fierder
Om ’e nocht
Ik siet al in moai skoft op in plakje oan in lange tafel te wachtsjen oant myn namme neamd wurde soe. De stuollen yn ’e wachtromte wiene hast allegearre beset en der siet noch net in soad ferrin yn. Mar in pear plakken wiene noch frij. Ik wie moai op ’e tiid fan hûs gongen, want de foarige kear dat ik hjirhinne moast hie ik mear as de heale rûte efter in ûnbidige trekker mei fan dy ûnhuer brede luchtbannen oansukkele; ik koe dêr mei gjin mooglikheid omhinne komme. De trekkersjauffeur fielde him blykber de ‘king of the road’ want hy wie net fan doel om ek mar in heale meter yn te skikken.… Lês fierder
Novimber
Wolken giselje troch neakene tûken
wyn tamtearret greiden ta sodzige sompen
reaget blêden op rudige rêgen
Protters boskje yn kloften
stekke as derwisjen dûnsjend
mei ‘t poalljocht de draak
Skrouske walen fermomje
geaen en fjilden yn nearzige iggen
dêr’t it bloed yn ieren ferklommet
It eazet derhinne, al wiken
diken en ekers strûpe derûnder
it stjonkt nei bedjer en ferrotting
Swammen welje as swolmen
absessen nimme besit fan it mosk,
‘t bosk himet as ‘n âld hynder
Buorrens en flekken ferflokke de kjeld
dy ‘t lûkt troch moarch en bonken
koalige stâlen ferwurde ta snottige stronken
De ierde ferstjert en fersûpt
yn weagen fan dampige dridze
smoart yn har smûgende longen
Hjir helpt gjin gjalp nei de himel
mei knibbels op in wreed kleed
of gesang mei gebed sûnder ein
It is no inkeld mar wachtsjen,
jachtsje nei sinnewyn of it hillige fjoer
is folslein om ‘e nocht
Feestje?
It wie in frisse moarn mei wat in wetterich sintsje en sa no en dan in snjitterke. Mar fierder wol helder en skjin. Ik soe myn wenstige rûntsje mar wer even drave. Dat is meastal in goed begjin fan de dei; ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’ net wier? Doe ‘t ik goed en wol op wei wie beluts de loft al rillegau en healwei de rûte wie ik al dweiltrochwiet. Hoe sûn is dat?! Mar gau op hûs oan, ik gong dochs dy kant al út. In lekkere dûs, nei ‘t ik de wiete brot ôfstrûpt hie, die wûnders.… Lês fierder