Wat is dat dochs mei dy reklameburo’s fan hjoed-de-dei? Jumbo’s kreativen sjitte in grouwelige bok mei as bouwarbeiders ferklaaide oranjefans op in bousteiger. Hossende BN’ers en oare figuranten dûnsje der op om en ha blykber nea fan Qatar en de narichheid dêr heard. Of it lit har planút ûnferskillich. Jan Smit, Frank Lammers, rapper Donnie, De Toppers, it Jumbo-Visma ridersteam (mei Jutta en Jorrit), ha dy net oanfield dat sa’n fertoaning op ‘e bou net yn heak is? Binne dy sa ûnnoazel? No ja fan ‘e Toppers kin ik my der noch wat by yntinke, mar dy oaren… Ik woe se wizer ha.… Lês fierder

It is wer safier, alles stiet stil en it kin ek noch wol eefkes duorje. De motor kin wol út. In lange stilsteande rigele foar de slachboom en oan de oare kant ek noch gjin beweging, no ja, op it lange gers yn ’e wyn en in keppeltsje krieën nei.
Alle kearen as wy fan Noard-Hollân komme binne wy de klos, en oarsom as wy dêr hinne sille, likegoed. It is krekt as dogge se it derom. It mist eins noait in kear of it moat jûns let wêze. Meastentiids giet it mar om ien skip foar safier’t ik dat fan de auto út besjen kin.… Lês fierder

Sa bliid as in protter stoarmt er ús temjitte en fljocht ús yn ’e earms. It is in pear wike ferlyn dat wy elkoar foar it lêst sjoen ha. Hy soe al op bêd en wy komme him eins wat oer it mad. Mar nei’t wy elkoar even bêst oankrûpt hiene joech er him bjusterbaarlik gau del.
De oare moarns is er der alwer betiid by, foar it moarnsiten hat er al fan alles by de ein hân: hy hat kofje setten, in panfol hjouwermout makke, de ûne fol mei taartsjes treaun en doe moast der ek noch klaai-pizza komme. Alle hannelingen wurde troch himsels sekuer fan kommentaar foarsjoen.… Lês fierder

Error 404, of faaks ‘fout tijdens verzenden, 0x800CCC78’, hoe faak soe frou Biesheuvel-Vermeijden dy meidielings op har byldskerm foar har noas krigen ha. Of soe se nei twa kear tocht ha ‘ach, lit ek mar ..’? Jaqueline Biesheuvel-Vermeijden hat al in moai skoft de funksje fan ‘ûnôfhinklik adviseur yntegriteit foar leden fan de Twadde Keamer’. Om krekt te wêzen sûnt 1 jannewaris 2020. Dus al rom twa jier. Yn al dy tiid hat it bêste minske mei mar ien (1) inkelde fraksje kontakt hân. Yntegriteit is dochs wol in ûnderwerp fan gewicht yn ús parlemint soe men sizze, genôch akkefytsjes ha sa út en troch de krante helle.… Lês fierder

Ynienen stiene wy stil. Foar ús gloeiden noch yn stikmannich reade efterljochten. It wie roettsjuster, der waaide in heale stoarm en it reinde al de hiele reis; de rutewiskers hiene noch gjin tel rêst hân. Ik roai dat wy sawat de tweintichste auto wiene yn ’e rigele foar de brêge fan de Stevinslûzen. Mar it koene der ek in pear mear wêze. Fierderop knipperen wat reade ljochten, dy’t, sa ornearre ik, wol fan de slachbomen fan de brêge wêze soene. Ik tocht by mysels ‘hokker skipper wol yn ’e goedichheid mei dit hûnewaar jûns tsjin sânen perfoarst nei de Iselmar of sa nedich de Waadsee op’ mar ja, wat wyt ik dêr úteinlik fan.… Lês fierder

Ik stie healwei de beam op ’e ljedder mei twa snoeiskjirren yn ’e bûse en de beamseage yn ’e oanslach. Yn ’e boppeste tûken, dy’t der no noch oansieten, hiene de swartkopkes de measte wille. Dat wol sizze se hiene in protte leven: of se stutsen my de gek oan of wiene lilk dat ik yn harren beam omseage.
De lege sinne skynde my troch de keale tûken fuort yn ’e eagen en it seachmoal waaide my streekrjocht yn ’e eagen, net echt handich by it snoeien, mar it koe even net oars om’t de ljedder krekt sá stean moast. Under my lei al in moaie bulte tûken fan de ûnderste regioanen.… Lês fierder