Ik kuierje gauris it Jaachpaad del. Dat doch ik hjoed ek wer, it is moai sinneskyn-waar en de dei nei ‘Blue Monday’, blauwe tiisdei dus eins, mar it is frijwat grien om my hinne en de winterblues is fier fuort.
It slacht eins nearne op, dy namme ‘Jaachpaad’. It is in paad dat der noch mar in jier as tsien leit, yn it ferlingde fan it âlde binnenpaad, om it doarp hinne. Gloednij oanlein yn it ramt fan de doarpsfisy fan doe en nije rekreaasjemooglikheden. Noch fan foar de tiid dat de gemeente omreden fan de gemeentlike weryndieling yn fjouwer stikken knipt is en ús partsje oan Grut Ljouwert fêstnaaid is.… Lês fierder

Se sille it sels wol nea ûnder eagen krije, de pubers fan hjoed, de soarchlike rapporten oer it nivo fan harren lêzen. De lêsfeardigens fan de 15-jierrigen yn Nederlân kachelet wér fierder achterút. Want lêzen is saai en rapporten oer lêzen binne fansels hielendal kânsleas. Lange teksten litte se yn elk gefal al lizze en der wurdt tsjintwurdich inkeld mar lêzen as it moat. It Pisa-rapport (fan de Oeso) lit sjen dat it lêsnivo yn fergeliking mei eardere jierren hieltyd minder wurdt, mar ek yn fergeliking mei de lannen om ús hinne, hurd sakket. Dat lêste is in faai teken. Wêrom fine bern yn Dútslân, België, Frankryk en neam mar op it lêzen net sadanich saai dat se der beroerd fan begjinne te lêzen?… Lês fierder

Ik moat my soargen meitsje. Ik bin yn gefaar, alteast de húshâlding en alle have en goed. Want it is alwer oktober en dus giet aanst dy ferhipte wintertiid wer yn. En dan wurdt it tsjuster mar benammen ek link om ús hinne. Want ‘wintertijd is het hoogseizoen voor inbrekers‘. Dat ropt ‘Veilig Wonen Nederland’ yn in alarmmail wêr’t ik net om frege ha. Mar ik krij wol mear mail samar yn de ynboks. En it spamfilter is blykber net op soks ynsteld of fynt it berjocht faaks te wichtich om it der fuortdaliks út te kiperjen.
Wintertijd staat gelijk aan inbraaktijd, ropt it mailtsje. … Lês fierder

It soe hyt wurde; tropysk yn it easten en suden fan it lân en it safolste nije waarmterekôr fan de simmer siet der oan te kommen. Oan ‘e kust foel it wat ta neffens de berjochten. Wy binne gek op see, strân en simmerwaar dat dat kaam goed út.
Moai op tiid joegen wy ús del op it noch koele sân. Parasol mei foar wat skaad as wy dêr al ferlegen om kamen te sitten, en it iten en drinken soe sa hooplik noch in bytsje kâld bliuwe.
It wie net drok, de measte skoallen wiene al wer los neffens de spandoeken ûnderweis, dêr soe it wol mei te krijen ha; romte by de rûs om ús hinne.… Lês fierder

Ut dommebare nijsgjirrigens gong ik rjochting begraafplak. Gjin idee wat my te wachtsjen stie. Foar de radio hie ik in koart ynterview oer ‘het weekend van de begrafenis’ heard; minsken gongen hjoed-de-dei fierstente gau fan ‘gewoan’ kremearjen út, wylst der hieltyd minder foar in begraffenis keazen waard. Skande fansels fûn de man yn kwestje, de begraffenis moast wer nij libben ynblaasd wurde, want minsken ha yn dizze jachtige tiden ferlet fan autentike rituelen en kontemplaasje, wêr kin dat better as op in goed ûnderhâlden tsjerkhôf? Ik wie benijd wat se der fan meitsje soene mar in folslein wykein, … in moarnsskoft like my earst wol moai genôch.… Lês fierder

Ik wie let, it rûn al tsjin alven, ik hie noch gjin moarnsbrochje hân en der wie gjin bôle mear yn ‘e hûs. De sinne skynde folop en de bakker wie mar in eintsje rinnen dat wy koene der wol even om út. De wyn wie noch wol fris dat de jassen mochten wol goed ticht. Goed en wol bûten fleach der in plysjewein mei swaailjochten en sirene oan ús foarby. Mar dat bart wol gauris yn dizze stêd en nimmen sjocht der noch fan op. Even fierder, op de Vleutenseweg, hearde N. as earste fan ús in helikopter en hja socht tusken de wite wolkjes nei wêr’t it lûd weikaam.… Lês fierder

Somtiden is it al oan de ‘deadline’ ta en hat him noch hieltyd net in gaadlik ûnderwerp foar in kollum oantsjinne. En dan moat der dochs wat komme…
It waar soe kinne en dan yn ferbân mei de feroaringen fan it klimaat. De kommende apokalyps, de bedrige natuer, de ûndergong fan de planeet. Mar ik fûn de simmer fan ferline jier, as ik hiel earlik bin, wol lekker. En mei in febrewarismoanne as fan dit jier, mei de krookjes sawat fjouwer wike earder yn bloei, hâld ik it derop dat it no deselde kant wer op giet. Neffens de statistyk sil dat wol net kinne en it sil ek wol net sa net hearre, mar my silst der net oer hearre.… Lês fierder