Der wie ris in heit en dy heit hie twa soannen. Flinke knapen wiene it fan om ’e tweintich hinne. De heit wie wiis mei harren, fral mei de âldste. De jongste folle minder. Dy siet in protte thús, wurke by de boer en hie fierste lang hier. De âldste, dêr wie de heit wiis mei. Dy jonge wie in keardel mei in rêch dêr koest dy achter ferskûlje. De spierballen fan dy jonge koe de heit de eagen net fan ôfhâlde. Dêr koe er eartiids allinne mar fan dreame, fan sokke hompen krêft. Dy jonge like op him. Dat hy waard marinier.… Lês fierder