fanmòrren lúden de klokken fan ’e Groate Kerk
krekt even un bitsje anders as anders
fleurech en útgelaten om dyn komst an te kondegen:
Nouvé van der Veer sundachskyn út Amsterdam

de lucht is swanger fan nieuwe dagen
in ut tòpke fan ’e treurwilg boven de Kerkracht
slaat un sanglyster fleurege toanen an
dúkt aalskòlver hotel-de-botel kòpke onder

iedereen mach ut wete at ik as groatse pake groatfader
un wibelech roestfrij stalen trapke opklim
om ’e flach út te steken

un Indise frou in westerse klearen trippeltrappelt foarbij
siët mij ferwonderd an, doët un klein dúmke omhooch
en seit dúdelek en helder: ‘selamat bertunang’
de weareld is dyn speultún Nouvé

wees fan harte welkom jonge
we make der wat moais fan… Lês fierder

                                                                          foar dr. Jan Schulp

wat wist ik as Noardehoekjonkje
fan erudite leararen en ander geleard fòlk
niks tòch?
tòt ik op un moaie nasomerdach in 1974
menear Schulp teugenkwam in één fan dy
ouwerwetse hoge klaslokalen fan de Kweekskoal
an de Parallelwech dêr’t ik oait flakbij op un
befroaren kikkersloatsje ut skaatseriden learde
– mar dat tersijde-

allemachtech wat fon ik dizze Hollanner
kòppy kòppy, nyt normaal mear sufeul as hij wist
allienech ut feit dat dizze man binnen no-time Frys sprak
maakte groate indruk op mij

en dan syn kennis over alles wat der bloeide
& groeide, hij was tenslòtte myn biologylearaar
ut was in één woard fenominaal.… Lês fierder

in ut dústere water fan de stadsgracht
achter de statege heilege Martinuskerk
leit de Loadsboat, ankerplak foar
fòlk dat hunkert naar liefde en geburgenheid

se hewwe gyn ferlet fan lege holle folsinnen
nee liëver Jan Brandsma- Sneker engel sonder fleugels-
dy’t un immer bemoedegend woard het
like kostber as de duurste mirre en wierook

krekt even anders as soetsappege ferskes
midden in de winternacht en romantisearde herders
-al is dêr fanself op syn tiid ok niks mis met-

dêr in ut dústere water fan de stadsgracht
leit de Loadsboat ankerplak foar dakloazen
wêrfan’t we dachten ‘lauloëne dy binne der
in Sneek tòch nyt?’… Lês fierder

                                                   foar Fang

Trene op maandachmòrren

over de eeuwenouwe Groëne Dyk klinkt ut sompege
gelúd fan kleurege spòrtskoënen -klikklak-klikklak
klikklak-klikklak-klikklak-klik…-

de hèrstregen komt met bakken út un grize lucht
allienech frêle Fang lacht har tannen fleurech bloat
hoor, hoor dan toch de regen zingt, skaterlacht aziatise Fang
-ik docht dat Sinezen allienech pingponge konden!-

Hollaanse Eva steunt, Age kearel fan de Lege Geaën kreunt,
trener Martin fytst swijchsem achter oans an
ik, stadsjonkje rachel fanachter út ’e stròt groate rachels

maandachmòrren op ’e eeuwenouwe Groëne Dyk
hier foëlt Fang har thús
wij trouwens ok!
klikklak-klikklak-klikklak-klikklak-klikklak-klik…… Lês fierder

foar Jan Boon

tuerlek bliëfst un Hollanner
– ééntsje fan de andere kant fan ‘e Dyk-
mar dou bist allang gyn freemdeling
mear in Jeruzalem dat Sneek hyt
hoarst helemaal bij de stad
en anders dyn monumentale
draaiòrgel de Paardekop wel

prachtech astou op saterdagen
út dy kartonnen boeken
fol met gaatsjes en gleufkes
de moaiste klanken toverst

ut is dan krekt òf lope dy steile
Súdwesthoekboerinnen en Snekers
un bitsje fleureger as deur de weeks
ut Oasterdyk en Groatsaan over

ondertussen laast dyn
koperen geldbakje ritmys klinke

op’e klanken fan de Zangeres zonder naam
òf un moaie Weense wals

moaier kanst ut nyt krije… Lês fierder

in ut sigerege houten hòk fan ouwe simen
-ongekroande petroalykoaning fan’e Legëan-
rúk ik ut foarjaar út myn jonge jongesjaren

siën ik hoe’t simen met syn knoestege brúnflekte hannen
fan ut ousneide riet wonderskoane eendekòrven flecht

hoar ik simen dy’t mij gratis en fergees de ferhalen fertelt
dy’t ik allienech mar ken út brúnkafte geskiedenisboekjes
over eiersoekers, fissers, stropers en lui dy’t dinsdachs
op ’e Sneker feemerk kwamen met kninen en
eksoatise eenden dy’t se foar un knappe pries ferkochten

simen fleurege blije man met deurleefde markante kòp
dy’t sumar ut liet Skeepken onder Jezus’ hoede speult
op ’e mondharmonika dy’t hij trouwens mûlharp noemt

ouwe simen wat un baas, wat un smoarrike kearel tòch
in ut ouwe sigerege hòk dêr’t hij eendekòrven flecht
as un ware levenskunstenaar dy’t der weze mach… Lês fierder