Horror is nooit erg aan mij besteed geweest. Verhalen over zombies die uit elkaar vallen, deden mij meestal gapen. Maar Edgar Allan Poe heb ik wel met plezier en waarschijnlijk zou ik dat ook gedaan hebben bij de verhalen van H.P. Lovecraft, als ik ze had gekend.

Maar ik kende ze niet. Gelukkig heeft Erik Kriek van enkele van die verhalen het stof af geklopt en er mooie stripverhalen van gemaakt. Zijn boek is intussen genomineerd voor de Stripschapsprijs en dat is niet voor niets.

Lês fierder by Teunis Bunt… Lês fierder

By de migraasje fan myn dokuminten nei myn Apple-kompjûter kaam ik tal fan oersettingen  tsjin, ûnder mear in ferfrysking fan Tranströmer syn gedicht ‘Gogol’. De omsetting komt út deselde tiid as de ferfrysking fan it gedicht ‘In de open lucht’, opnommen yn de by Bornmeer ferskynde bondel Wrâld, finster, gedicht. [De moaiste fersen út de wrâldliteratuer útkeazen enoersetten troch 30 Fryske dichters]

Lês fierder by Eeltsje Hettinga… Lês fierder

Dichter, blomlêzer en filosoof Pier Boorsma en Pieter dwers de Groot binne spot by de presintaasje fan de biografy fan Ab Visser.

Lês en sjoch fierder by Cornelis van der Wal… Lês fierder

Edinburgh-born William Topaz McGonagall, a 19th-century weaver and actor who wrote about 200 poems, is widely regarded as the worst poet in English literature.

Although he delighted and appalled audiences, who sometimes threw rotten fish at him, his books remain in print and he is still widely quoted long after his more talented contemporaries have been forgotten.

Lês fierder by The Guardian… Lês fierder

Einliks is myn artikel oer Liudger no ek útkaam yn it Frysk. Earder wie der al in Hollânske ferzje publisearre ynKerk en Theologie, jaargang 62, no. 3, juli 2011, 223-236. De Fryske ferzje stiet yn It Beaken, Tydskrift fan de Fryske Akademy, jiergong 73/2011, 89-102.

lês fierder by Hinne Wagenaar… Lês fierder

Vroeger was de dichtkunst een verheven discipline. Er schijnen zelfs tijden te zijn geweest waarin de poëzie als de enige echte vorm van literatuur werd gezien en waarin het schrijven van romans iets was voor vrouwen of andere leeghoofdigen. Tijden veranderen.

In het nu zijn dichters niet meer dan literaire pispaaltjes (niet te verwarren met piet paaltjens). Daar geven ze met hun vergeelde shagbekken, okselgeur en gebrek aan publiek alle aanleiding toe, maar daarin verschillen ze helemaal niet zo veel van romanschrijvers, behalve misschien qua belangstelling maar die is doorgaans ook niet terecht.

Lês fierder by Propria Cures… Lês fierder