De klok had al vier keer geslagen toen ik samen met Luuk Eisema gisteren aankwam bij het stadhuis van Bolsward. Te laat! dacht ik, we komen er niet meer in. Ik beklom de trap van het bordes en rammelde aan een dichte deur. Waarom zijn die houten balustrades nog steeds niet vervangen? De gouden leeuwen staan er wat súterich bij. En juist op dat moment kwam Jannewietske aanlopen met een pakketje in haar hand, waarin – zoals later zou blijken – een flink stuk spek voor Anne Feddema zat. De dood lust geen spek, maar Anne wel! Daar zal hij van de week van lusten.… Lês fierder

Myn bondel Hûn oan ‘e himel siet nammers net by de top trije, sa sei in sjuerylid, heechstpersoanlik tsjin Knilles. Dat wie fansels in grutte skok. No, oare kear better mar. Ik doch fansels oer twa jier wer mei, mei Kening Kees. Mar ja.

Sil dizze winter myn nije bondel skriuwe. Der binne no fragminten genôch om der mei te bouwen. No sa. Dus oer fjouwer jier alwer in nije kâns.

Mear op it weblog fan Cornelis van der Wal… Lês fierder

De lêste wiken krige ik in pear mailtsjes fan minsken dy’t har wier oufregen: bist der noch? It is hast fjouwer moanne lyn dat ik min ofte mear geregeld dit út-en-troch deiboek byhold. It wurdt dus tiid om wer ris útein te setten. Oan ‘e oare kant: as ik der echt mei opholden wie, dan hie’t dat wol skreaun.

Hast fjouwer moanne lyn bruts ik dus myn heup. Ik krige in nijenien. Sa’n ding fan keunststof. Op dit stuit fernim ik der neat mear fan, dat ik nim oan dat ik allegear yn oarder is. Mar myn wrâld wie wol lyts, de ourûne tiid.… Lês fierder