Paul Claes schreef me dat Maurits Naessens ook in ‘Het teken van de hamster’ een rol speelt. Van dit gedicht bestaat een afschuwelijke editie (Lotus, 1979). Men zegt dat het boek verrijkt is met tekeningen. Maar wat Jan Vanriet hiervan gemaakt heeft, is een schabouwelijk samenraapsel, meisjeskitsch, naakten die zo simpel en preuts getekend zijn dat ze ook in een nonnenklooster gesmaakt kunnen worden, zo schilderde Leonor Fini de naaktheid: met samengeknepen mond. De portretten van Claus zijn pseudo-gelijkend, de kleuren oppervlakkig-sentimenteel; de stijl verwijzend naar een boudoir. Daardoor werd en wordt dit gedicht kapot gemaakt.
Lês fierder by Johan Velter… Lês fierder