Ik stean hjoed yn de Ljouwerter en it Dagblad mei in gedicht oer it frije wurd. In ûnderwerp dat no wer oplôget. Foar’t ik deadsbedrigings krij foar it ferdigenjen fan in ‘foute’ skriuwer, sil ik myn stipe taljochtsje.

Fiksje is fiksje. Dochs trillet de pinne fan guon skriuwers. Grouwélichheden en kontroverse mije hat gefaarlike maatskiplike konsekwinsjes, want deaswije fan smearlapperij is it probleem ûntkenne. Proza en poëzij kin krekt dy diskusje oer misstannen iepenje troch lelike dingen moai foar te skilderjen en tsjusterheden yn it felle ljocht te setten. Lykas yn it gedicht dat ik skreau.

Lês fierder by SIgrid Kingma… Lês fierder

Fanmòrren het maat Eddy van der Noord koffy met en bij mij dronken, úteraard met un lekkere koek derbij. Alle kearen wear at Eddy bij mij weest het, krij ik der un stoat adrenaline bij. Simpelwech omdat Eddy un posityf insteld mins is. Hij geeft dus enerzjy.

Fanmòrren brocht Eddy mij nòch un doaske met un antal ‘Blauwe engel over mijn borst’ boeken. Dy had hij op un ferburgen plakje in syn magazine fonden. “Kinst nochris in boek fuortjaan”, sei Eddy. Da’s moai, want ik had allienech myn eigen eksemplaar nòch!

Lês en sjoch fierder by Henk van der Veer… Lês fierder

-Master fertelde lêsten dat it Frysk yn ‘e iere midsiuwen de lingua franca wie yn it hannelsferkear om de Fryske See hinne. Is dêr ek wat fan hingjen bleaun op dy kusten?

-Dy fraach soest foar in part sels beänderje kinne, Krister. Jimme prate thús Noarsk, tink?

-Ja, master. Guon wurden binne wol hast gelikens. Wy brûke bygelyks ‘barn’ foar bern … en ‘barnebarn’ foar bernsbern. En wy sizze ek fan ‘okse’ foar …

-Master, master … wy sizze thús ek fan ‘ox’.

Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder

Ik sil myn freondinne efkes skilje. Freegje hoe it mei har is.

Wy binne like âld en kinne inoar al fan ôf ús trouwen.

It wie myn hertsfreondinne troch de jierren hinne. Sy krigen soannen en wy ek. Har man kaam te ferstjerren, en ek ik moast myn man loslitte.

Lês fierder by Tiden hawwe tiden… Lês fierder

Achter ôns sat ’n mantsy, de 80 rúm passeerd. D’r sat maar ’n handsyfol mînsen in de filmsaal fan Slieker. ’t Bleek ’n Ingelsman. Hij knoopte ’n praatsy an met syn buurfrou.

“Guster waar ik nag in Keulen”, fertelde hij. “Ik sou na huus maar docht doe: ik hew nag nooit in ’t noorden fan Nederland weest”. Lirys waar hij, over ’t Fries Museum. Hij had d’r de hele dâg omspaand, môrn gong hij weer.

The Banshees of Inisherin speult him ôf op ’t fiktive ailand Inisherin (’t Gaelic ‘Inis Éireann’ betekent ‘’t Ierland-ailand’), tidens de burgeroorlog, soa’n 100 jaar leden.… Lês fierder