Feuilleton

6

‘Do hast my noch net ferteld wat dy sa oansprekt oan it Vondelpark,’ sei Seleina, ‘dat soest noch dwaan.’
‘It is gewoan hiel basaal,’ sei Alexander.
‘Basaal?’
‘Ik ha út dyn útlittingen fuort begrepen, dat it Vondelpark by jim in begryp is. It Vondelpark heart by Amsterdam. Ik ha dat lêsten doe’t ik der in kear allinne wie ek frege oan minsken dy’t der rûnen. Doe kaam ik der ek achter dat hast elkenien yn Nederlân it park fan namme ken. Foar de minsken hat de namme hast in magyske klank. Dat hearst as se it wurd útsprekke.’
‘Ja, hast gelyk, dêr betraapje ik mysels ek wolris op.… Lês fierder

Feuilleton

5

Seleina siet yn ’e wapenhannel. Alteast dat wie ien fan ’e dingen dy’t se die en dêrby wie elk ding de dekmantel foar wat oars. Foar’t se dy jûns Alexander Boban troffen, hie se de moarns mei in fertsjintwuridger fan it Servyske ministearje fan Definsje praat en de middeis mei in wapenhanneler dy’t saken die mei it bewâld yn Kosovo. Se reizge de wrâld oer, hie mei withoefolle lju kontakt, mar wie bûten de sektoaren dêr’t se gedoente mei hie ûnbekend. Hast alles dat se die spile him ôf bûten de iepenbierheid en as dat net sa wie dan bleau sy alteast al yn it tsjuster.… Lês fierder

4

‘Ik hâld fan heech en ek fan leech, fan ljocht en ek fan donker,’ sei Seleina.
Alexander sei: ‘Juster hearde ik dy sizzen: “Rûch en glêd fiele beide hearlik oan.”; en fannemoarn seidest: “Libben en dea, beide.”’
‘Dan nim ik even rêst,’ sei se.
‘Ik ken dy no fjouwer wike,’ sei er, ‘asto lakest, moat ik hieltyd tinke, wat is der mei dat laitsjen.’
Se joech him in tút.
‘Laitsje en net laitsje,’ sei se.
‘Hast ek in foto fan dysels as bern, dêr’tst op lakest?’
Se seach him oan.
‘Wis,’ sei se, ‘in hiele protte.’
Se helle in pear foar it ljocht.… Lês fierder

Feuilleton

3

Hy pakte syn mobyltsje en skille har.
‘Ik bin noch net iens bûten,’ sei se.
‘Hast myn fraach heard?’ sei Catrinus.
‘Nei Peaske-eilân,’ sei se.
‘Wannear?’
Seleina ferbruts de ferbining.
Wêr wie se oan begûn? Se hie him sels oanhelle. Doe’t se him trije jier lyn op ’e Dam tsjin it liif rûn en op syn útnoeging yngongen wie om in kop kofje te drinken, hie se dat net mei in ferlechje ôfwimpele. En se hie doe sels sein dat it har aardich talike om inoar wer ris te sjen. Nuver, want dêrfoar hie se sein dat er har neat freegje moast oer har libben.… Lês fierder

Feuilleton
Molwrot

2

Catrinus fertelde Seleina itselde ferhaal as oan it begjin fan ’e jûn, allinne it waard in hiel oar ferhaal, want hy liet it oars einigje. It kaam om’t Seleina him oer it boarst aaide en har hân sa no en dan even nei syn krús brocht.
De earste kear hie er it ferhaal goed ôfrinne litten. De mollen Klaas en Wytse hiene har nei in aventuerlike dei yn alle frede deljûn. No einige er sa: ‘De twa mollen rûnen ticht tsjininoar oan fierder. Klaas sei: “Dêr binne wy goed ôf kommen. Ik hie syn snút oars wol even sjen wollen.’… Lês fierder

Feuilleton

I

Doe’t it ferhaal oer de molwrot út wie, seach Seleina ûnferskillich.
Catrinus glimke.
‘Skink my noch mar ris yn,’ sei se.
Hy skonk har wynglês foar de fjirde kear fol.
‘Ik priuw trouwens net iens wat ik drink.’
‘It is goed guod. Is der wat?’
‘Huh. Sa’t ik sei, ik ha nei Madeira west, mar juster en hjoed wie ik yn Fryslân.’
‘Allinne?’
‘Nee.’
Hy frege net fierder. Se sei noait mei wa’t se kontakt hie.
Catrinus koe har fan ’e middelbere skoalle. Se kamen beide fan Ljouwert, mar hy wenne yn Huzum en sy yn it easten fan ’e stêd, oan it Fliet.… Lês fierder