D’r is niet vaeke Stellingwarfs te heuren tiedens de raodsvergeerderings in et gemientehuus in Wolvege, mar laestdaegs was et raek! En goed raek ok! Omdat daor niks van in de Stellingwarf staon het, vertel ik et hier mar. Burgemeester André van de Nadort wodde op maendagaovend 4 september weer benuumd om nog es zes jaor burgemeester van West-Stellingwarf te wezen. Plakvervangend raodsveurzitter was die aovend Ton Mulder van Blijf Stellingwarfs.
Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder
Disse week ferskynt un interview in de papieren GrootdeFryskeMarren dat ik kòrtleden met wearman Jan Jonkman had. Jan komt út un boerefamily en fòlgens eigen sêgen leefden dy met ut wear, krekt su at ouwe skippers dat deden.
Jan noemt um self ‘praktykman’ at ut over de kennis fan ut wear gaat. Tegare met Tjitske Wiebenga en Siebo Mollema fersòrgt Jan ut wearbericht foar Omrop Fryslân.
Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder
Toevallig sprak ik Philippus Breuker enkele weken voor de presentatie van zijn laatste boek De keunst as útwei. Biografy fan Simke Kloosterman (1876-1938). Toen hij over de te verschijnen biografie sprak, zei hij: “Het gaat je niet lukken om daar Koudum in tegen te komen”. Hij had natuurlijk gelezen dat ik in zijn boek over Friesland in de Gouden Eeuw de plaatsnaam Koudum gezocht had (en drie keer was tegengekomen) en aan de hand daarvan een stukje geschreven had. Maar Simke Kloosterman en Koudum, nee, daar had ik ook niet op gerekend.
Lês fierder by Jelle van der Meulen op Brekt… Lês fierder
In pear jier lyn skreau ik in kollum yn de Ljouwerter Krante mei deselde titel as hjirboppe stiet. Net botte orizjineel dus, mar och, as der earne prizen te fertsjinjen binne, is der sekuer ek wat te seuren en sadwaande ek wat te skriuwen. Hielendal as it om literêre prizen giet, want wêr’t de iene jûchheiend op social media de winst omtoeteret, dêr ferskynt fan de oare in grimmitich stik oer sjueryleden dy’t der neat fan begrepen ha.
Dat lêste wol my wol oan, dat tocht ik fan ’t jier ek by it bekendmeitsjen fan de Rely-winners, bygelyks. Want lit ús earlik wêze, ik hie dêr ek by sitte moatten.… Lês fierder
Skriuwster Jetske Bilker krijt dit jier de provinsjale Gysbert Japicxpriis foar har roman Spegel en sonde. It boek giet oer in frou dy’t demintearret en harsels dêrtroch kwytrekket.
De sjuery fynt dat se mei it boek in fakkundich literêr wurkstik ôflevere hat. De skriuwster krijt de priis op 14 oktober útrikt yn de Martinitsjerke yn Boalsert.
“Se stiene ynienen foar de doar mei blommen en gebak. Doe kaam it hege wurd derút”, sa fertelt Bilker. Wat se derfan fynt dat se dit jier de priis kriget? “In geweldige eare, ek it feit dat oaren fine dat je dochs wol goed skriuwe.… Lês fierder
“Jetske Bilker hat mei Spegel en sonde in fakkundich literêr wurkstik ôflevere. Se bringt dêryn it tema deminsje tige betûft tepas om de algemiene delgong fan in haadpersoan te beskriuwen dy’t har libben op leagens en yllúzjes boud hat en alhiel ferslacht yn ’e rollen dêr’t se yn twongen is of dêr’t se harsels yn avensearre hat. Dêrby ferbynt se op in yntrigearjende wize in suver klinyske analyze mei in flotte fertelstyl en in fine humor.”
Dit sitaat komt út it sjueryrapport en giet oer de roman Spegel en sonde fan Jetske Bilker, dy’t dêrmei dit jier de Gysbert Japicxpriis wint.… Lês fierder
Het was niet de leukste tijd. Ik begin Johan steeds meer te missen in de meest simpele dingen. Dat hij er is als ik thuiskom, dat ik tegen hem aan kan leunen, letterlijk en figuurlijk, dat ik kan overleggen, dat ik heel veel dingen niet met hem zou hoeven overleggen omdat hij allang deed wat gedaan moest worden. Vorige week ging ik naar de kapper. Anders had hij in die tijd de paar boodschappen gedaan die ik daarna nog moest doen. Wilde doen. Ten slotte in twee keer deed. Maar o, wat ben ik dan moe. Ik maakte zelf eten en, zeker als ik zo moe ben, kan ik dat niet georganiseerd doen.… Lês fierder