Wy hiene repetysje fan it koar yn tsjerke. It wie tsjuster op it tsjerkeplein. Der skynde inkeld wat ljocht nei bûten troch it glês fan de grutte doarren.
Yn dat ljocht lei wat wyts op ’e stiennen. Ik tocht dat it in knuffel wie, dy’t in berntsje fallen litten hie.
Ik rûn derhinne. It wie in fûgel. In wite do. Hy lei op ’e side en doe’t ik him sa lizzen seach, moast ik tinke oan de skets fan Toon Hermans; ‘De doif is dood’.
Fan in deade fûgel krij ik altyd de triennen yn ’e eagen. Ferline wike noch lei der ûnder in rút fan ús hûs in deade hagemosk.… Lês fierder