‘Ik haw har fermoarde en doe yn stikken snien.’ Op de televyzje is in âld man oan it wurd. Griis hier en it boppeliif bleat. Hy hat syn pakesizzer krekt fermoarde en is der grutsk op. Sy woe mei immen fan har kar trouwe. Soks kin yn Yndia net. De famylje makket út wa’t mei wa trout. Immen dy’t him der net oan hâldt, wurdt ferstjitten of fermoarde. Ik haw mear fan dat soarte berjochten lêzen. In heit hinget syn soan oan it balkon, sadat elkenien it mar sjen kin. Noch sa’n heit mei alle leafde foar syn bern, fermoarde syn dochter en stuts it liif doe mei help fan benzine yn de brân.… Lês fierder

‘Wat fine jo dêr no oan?’ De soldaat wiist nei boppe. Je kinne krekt in fjirdel part fan de Taj Mahal sjen. Syn taak yn it libben: de Taj Mahal bewake tsjin ferfelende Pakistani of oaren dy’t nocht oan in oanslach hawwe.
It is kâld yn Agra. Hy hat in moaie griene trui oan en noch in jas der oerhinne. En fansels in flink dreech mitrailleurgewear. Sa kin er se wol reitsje. Dy Pakistani. Want dat is it leauwen hjir, alle kwea komt út Pakistan.
Sa as er it seit begryp ik dat hy der hielendal neat oan fynt. Dit wrâldwûnder, dêr’t hûnderttûzenen besikers alle jierren wer foar nei Agra komme, hy fernuveret him der allinnich mar oer.… Lês fierder