Kertier

Alles dat fan my hâldt
stekt de bonken út, myn hûn,
myn freon, de fûgels dy’t
ik fuorje as it friest.

Dêrom hâld ik
fan deade dingen,
fan porslein, in skilderij,
fan in printe fers.

Oersetting: Edwin de Groot

Tijdverblijf

Alles wat van mij houdt
gaat dood, mijn hond,
mijn vriend, de vogels die
ik voer geef als het vriest.

Daarom houd ik
van dode dingen,
van porselein, een schilderij,
van een gedrukt gedicht.… Lês fierder

Plat op ‘e rêch de lange leppelearen,
lei hazze yn ’e greppel op ’e skûl,
en ik, wyls dat ik neieroan kaam, die,
myn taak as driuwer dus fersaakjend, as
waard er net sjoen, net de eagen pûljend
yn noed, in lege blik as seach er my net,
net achter my de wide frijheid, mar
in neat yn him, in gat dêr ‘t er foar lei,
te djip, te breed en doar te springen.
Doe, mei in stap fan my oan him foarby,
yn ien tel wie er fuort – my omdraaiend
(flok út ‘e sleatswâl wei, lykwols gjin skot)
seach ik him útnageljen nei de hoarizon,
al hast in stip op wyt beferzen klaai.… Lês fierder