Goffe Jensma, Kirsten van Santen, Coen Peppelenbos

Sjueryrapport Piter Jellespriis 2019

logo.ensafh

Kirsten van Santen over Jannie Regnerus, Nachtschrijver

Beeldend kunstenaar en schrijfster Jannie Regnerus schreef met Nachtschrijver een ‘slow book’. Het is geen fastfood, geen hamburger die je snel naar binnen schrokt. Nachtschrijver is een werk om langzaam, geduldig, voorzichtig van te proeven.
Een ontmoeting met de blinde schrijver Tsjêbbe Hettinga op camping Stortemelk op Vlieland ligt ten grondslag aan Nachtschrijver. Daar was Regnerus, die opgroeide in Oudebildtzijl, op vakantie. Ze zwom met de dichter in zee en bracht hem terug naar zijn tent. Die kortstondige ontmoeting vormde de aanzet tot een boek over de dichter Blindman en Hannah, die als restaurator in het Rijksmuseum werkt.… Lês fierder

Goffe Jensma

Rapport fan de Advyskommisje Gysbert Japicxpriis 2013

logo.ensafh

De opdracht
Mei it oannimmen fan it fersyk om lid te wurden fan de advyskommisje fan de Gysbert Japicxpriis 2013 wie it ús taak wurden om de bêste poëzybondel oan te wizen dy’t yn de jierren 2009 oant en mei 2012 ferskynd wie en om de dichter dêrfan oan de provinsje foar te dragen as Gysbert Japicx-priis-winner.
Dy sin seit mear en hat ek gruttere konsekwinsjes as dat je yn earste opslach tinke soene. De Gysbert Japicx-priis is bedoeld foar de bêste Fryske poëzybondel en dus net foar de bêste Fryske dichter. It is belangryk om dat te witten, want dêrtroch komme ek bondels yn de beneaming fan dichters dy’t net mear ûnder ús binne, omdat se krekt yn de ôfrûne perioade ferstoarn binne mar noch al publisearre ha.… Lês fierder

Goffe Jensma

Giftige simmer

logo.ensafh

1
Stel, immen — neam him de persoan X – komt nei jierrenlang fan hûs west te hawwen werom yn — neam it mar it plak Y. It plak Y dêr’t er berne is, hikke en tein, dêr’t er boarte hat. X reizget dy dei mei de trein en as er op it stasjon útstapt dan wurdt er yn ienkear oerfallen troch folsleine panyk: ‘Myn hert jage my wylst ik út dy trein stapte. Mar it bûnze, lit my it mar earlik sizze, alhiel net fan folsleine bliidskip. Ja, it die my al goed, — ik wie der sels wol in bytsje grutsk op — dat myn stêd no gjin ynsliept provinsjestedsje mear wie, mar krekt likegoed oan it Europeeske spoar lei as de haadstêden fan it lân; mei in streekrjochte ferbining mei Hamburch, Berlyn, Parys – neam mar op!… Lês fierder