De kachel jout súntsjes decimberwaarmte frij,
kâlde rein tikket in treurich sankje,
de tichte kleden ûntnimme elts klear sicht.
Ik sit yn de hurde stoel der’t heit
ea de wrâld oerseach. mem mei
mimerjende wurden surrogaattee skonk.
No’t it oerstallige ynpakt is, leit de kalinder
ûnûntkomber it lêste momint fêst.
sil it ljocht op ’e nij feroarje.… Lês fierder
op ’e tafel stean de restanten fan ferwyt
en petearen fol lege glêzen
gjalpje kristalhelder it ûnbegryp
wurden kinne rare kringels meitsje
do hearst wat ik net sis, boetsearrest
in wier ferhaal bûten my om
dyn swijen seurt noch wat
mar smyt dan myn namme
resolút út dyn suver bestean… Lês fierder
myn ûntbleate wurden
ferljochtsje skrutele skaden
yn de delfal fonkelet langstme
en boppe de net beslepte lekkens
driuwt muskusrook swiet yn it rûn
ik haw ferlet fan in suvering
dy’t yllúzjes rou fertarret
en yn in oerstallige sûndfloed
sabeare ûnthjitten ferdrinke lit… Lês fierder
de see bestiet foar it measte part
út tsjuster
ljocht is in seldsum besit
ik far op ’e taast
en op it bankje leit
it âlde horloazje… Lês fierder
op it lege strân hearde ik in bern
laitsjen, ús soantsje smiet wer
boartlik in bal omheech
do kaamst derby
sloechst dyn earm
leafdefol om my hinne
ik seach dyn langst
de jonge dy’t dyn oanwêzigens
net opmurk, rekke betize
yn it letter dat wy sels foarme hiene
in fersplintere libben
elk op syn eigen paad… Lês fierder
as ik mei mysels praat hinget de romte fol mei wurden
en yn elts skaad sjoch ik in útdrukking fan dyn gesicht
bûten is it dampich, auto’s litte klinkers sankjes sjonge
myn hert trillet my dyn djipste lusten ta
ik rûk oan dyn shirt
it hat dyn hûd noch net ferjitten… Lês fierder
sy iepenet himel en ôfstân
loft draacht lyts har wurden
satelyt nei satelyt
toan fan ferbining
sykje ik gau it boadskip
by keunstmjittich swartljocht
ik ferskik ûngemurken
myn besette hert rjochting har
azemje in oare waarmte
fan it yntime momint
dat sy oan my tinkt; har fingers
op myn namme; sa tichtby… Lês fierder