Efkes de hûs út, efkes de kop leech. Doch de hurdrinnersskuon oan en draaf de stêd út. Rjochts it kanaal, links Cammingabuorren. De sinne skynt, in lytse oaze yn it oars suterige waar. Under de kanaalwei troch, hjir en dêr puozzen dêr’t ik krekt wol, krekt net oerhinne hippe kin. Minsken litte de hûn út, of de partner, ja, in soad steltsjes op jierren.

De rûte haw ik yn it foaren úttocht, wit hoe lang ik hjoed drave wol. By de Nije Wielen draaie en as ik dan wer werom by it startpunt bin, kin ik moai de lêste pear hûndert meter útrinne, ôfkuolje en thús ûnder de brûs.… Lês fierder

NRC Handelsblad wie mar ien fan de kranten en omroppen dy’t begjin 2002 kritykleas omslikken op wat it Histoarysk Sintrum Ljouwert optsjinne hie. ‘Gedicht Mata Hari gevonden’, kopte de krante boppe in berjocht oer de fynst fan in poesyalbum mei dêryn in bydrage út 1888 fan de doe alve- of tolve­jierrige Margaretha Zelle. Hoe no, hie de lettere femme fatale behalven dûnseres ek dichteres west?

Lês en sjoch fierder by Konsenylje… Lês fierder

Ik Bin nyt un echte Boomer, al hew ik su langsamerhaan wel un bos gries haar. Mar der binne mear as 50 tinten gries. Su werk ik nòch altyd. Wêrom? Omdat ik ut simpelwech joppech fyn.

Ut bereiken fan’e AOW-leeftyd was foar mij gyn reden om út te skeien met ut werk. At anderen ut nyt sêge, dan doën ik ut self wel: Werke houdt mij jong! Ik bin nyt de enege, su las ik foarege week op un nieuwssite: Su’n 223.000 minsen werke nòch, nadat se 67 jaar òf ouwer wurden binne. Tien jaar earder waren der nòch mar 105.000 bliekt út’e statistieken fan ut CBS, en mete is wete.… Lês fierder

De kop knapt me op et ogenblik haost uut mekaander. Jarmo het hier vandaege west mit de ni’je laptop mit Windows 11 d’r op. Hi’j het alderhaande dingen van mien komputer op ‘e laptop overbrocht. Now ja, alles dus aenlik. Alles warkt now nog niet, mar dat komt nog wel. Ik kan aanst deur middel van een pergrammegien rechtstreeks mit him kontakt kriegen en dan kan hi’j op ofstaand dingen in mien laptop en aanst ok in een ni’je komputer veraanderen en in odder maeken

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

Se binne der wer.
In hiel skoft haw ik se net sjoen, mar no sitte se wer op har prachtplakje yn ’e deselde moaie hege krystbeam fan buorman as doetiids en dan ek noch op deseldige tûke. Oare kant it fytspaadsje, neist ús hûs.
Ik haw it oer dy twa ûlen, de iene ljochtgriis, de oare om it brunige hinne en sa brimstich wol as in Maarten van Rossem. Ik haw se suver mist, ús beide prottelpotsjes. Net allinne omdat se sa folslein unyk yn wêzen en dwaan binne, mar foaral omdat we mei ús trijen foarhinne aardich wat te petearjen hiene oer guon minsklike gewoanten en boppe-al oer de polityk.… Lês fierder