I grew up in the golden era of standardized reading tests. We were taught to read for information, and our progress was tracked by multiple choice tests asking us, “What is the main point of the passage?” or “Which of the following is a detail the author provides to support the main claim?”

In retrospect, it was bad training for reading (and for writing), and it took me a long time to change my habits. I’ve become a slower reader, a re-reader, and a more reverential reader: I peruse the text to see how an author creates a particular effect, much as one might study a magic trick to deduce how it was done.… Lês fierder

Wat zijn de verschillen tussen het Nederlands en een streektaal? In drie delen zal dichter Willem Tjebbe Oostenbrink ingaan op bepaalde ontwikkelingen in het Nederlands en zijn eigen Westerkwartiers (West-Gronings). Dit keer voorbeelden rond de datief in zinnen, waarin een gemoedstemming, mening of indruk wordt geformuleerd. En hoe zit dat met poëzie? ‘Westerkertierder woorden bruken woar ze bruukt worden moeten.’

Lês fierder by Meander… Lês fierder

Noch even en it feest kin wer begjinne. It feest fan de demokrasy, sa’t it neamd wurdt, de ferkiezingen foar de Twadde Keamer. Yn de oanrin dêrhinne spilet him alle kearen itselde ritueel ôf.

Lês fierder by Omrop Fryslân… Lês fierder

Immen frege my oft ik al in kollum oer de Gysbert Japicxpriis skreaun hie. De man frege dat fansels om’t de gearstalling dêrfan diskusje oprôp. Ik sei dat ik dat net dien hie en dat ik dat ek net fan doel wie. Ik hie de ynstjoerde brief fan de fjouwer winners fan eardere Gysbert Japicxprizen wol lêzen. Sokke lju ha der ferstân fan, tink ik dan mar. Doe’t de foarsitter fan it Skriuwersboun der ek noch wat oer sei, fûn ik it hielendal wol bêst. “Se dogge mar”, tocht ik.

Likegoed liet dy fraach my net mear los. Ik fyn it ferfelend dat, no’t de sjueryleden bekend binne, ornearre wurdt dat dy net goed genôch binne.… Lês fierder

In three years, I’ve been enchanted, surprised and shocked by the stories told by women of all nations – and inspired by the solidarity they show.

Three years ago, when I set out to read writing by a woman from every country in the world, I had no idea of the ways in which this journey would surprise me, challenge me and, as life became smaller, sustain me.

Lês fierder by The Guardian… Lês fierder

Melancholie is eigen aan Harlingen, al is het moeilijk te benoemen hoe dat komt. De verwevenheid van stad en water zal er zeker iets mee van doen hebben. In elke steeg ruik je de zee. En als je het leven niet meer zit zitten, kun je altijd nog pierewaaien tussen de keien van basalt. Juist als het levenseinde nadert, steekt het verlangen naar Harlingen de kop op, zoals de noordenwind de ziel terugtrekt naar de oude haven, waar boten altijd weer binnenvaren en vertrekken. Obe Postma verwoordde het als volgt:

Lês fierder by Huub Mous… Lês fierder